Úr dagbókinni 2022

Hér er saman komið safn tækifæriskveðskapar á árinu 2022. Safnið er alveg óritskoðað og í því eru u.þ.b. 210 vísur af ýmsu tagi, misjafnar að gæðum, en vonandi einhverjar birtingarhæfar.

03.01.22

 
Endi stakan enn mér hjá
utan hrakin vega,
innra kvakar eftirsjá
alveg svakalega.
 
05.01.22

 

Úr ljótu trýni lægðin hrín

langa píningsþulu.

Yfir gín nú allófrýn

í appelsínugulu.

 

09.01.22

 

Haldin eru títt um vetur veðramót,

vill mörg lægðin á þau, sem og þorrablót.

Roggnar koma þær og reka oss

rennblautan koss.

 

Það er lítið gaman mest er gengur á,

gusast yfir brimgarðana sjónum frá.

Hviður eflast og þá flettist við

allt malbikið.

 

Nú fýkur mold og grús og falla gripahús,

og fólkið úti, það er illa statt.

Ef tekst, þá er það plús, að bjarga manni’ og mús

en mikið getur lognið farið hratt!!!

 

Eftir djúpar lægðir gjarnan léttir til,

lífið kemst í skorður, svona hér um bil.

En ekki boða veðurfréttir vægð;

VÁ! Nýja lægð!

Æ, nýja lægð!

Hyldjúpa lægð!

 

11.01.22

 

Ef mig hrjáir amstur dags,

öskugráir skuggar,

af mér bráir alveg strax,

illu frá þú stuggar.

 

13.01.22

 

Blakkir kólgubakkar.

Brokkur ólgu strokkar.

Frakkur dólgur flakkar.

Flokkur bólginn skokkar.

 

19.01.22

Kjartan bóndi í Haga laumar að mér fyrripörtum þegar við bræður og frændur komum þar í hrossaragi. Ég skulda honum nú tvo botna og set þessa upp í skuldina:

 

Kjartan:

Heldur var ég höggvagjarn

hníflum títt að ota,

 

Ég:

sálin köld og hrjúf sem hjarn,

hæf til engra nota.

…..

Kjartan:

Bjarni hestum einkum ann,

á honum sést þó skína

 

Ég:

að hann meira meta kann

Möggu, konu sína

 

21.01.22

Við Ari áttum góðan dag í hesthúsinu. Þrjú hross komin á járn og fleiri bíða; eitt á dag kemur skapinu í lag! Hann gekk á með dimmum hryðjum og við fengum eina í andlitið á heimstíminu:

 

Á bóndadag kom „þorraþeyr“,

þá er helsta fréttin

að kátir fríðleiksfeðgar tveir

fóru skeifnasprettinn.

 

24.01.22

 

Íslensk þjóð að aldagömlum vana

í augun komin var með glýju

svo landsliðinu láðist, fyrir hana,

að leggja’ að velli Króatíu

 

26.01.22

Nu slår man om sig på Molboernes sprog!!!

 

En velkendt floj på mig flense,

så frihed er nødt til at grense.

Om Kóvíð, er klart,

men helvede hart,

må ej af gåløse glense.

 

27.01.22

 

Margur er æstur af ölinu

og ólgandi þjóðernisbölinu.

Á sjálfa þá fellur

öll froðan sem vellur.

Það er maðkur í íslenska mjölinu

 

Stefnuskrá þjóðrembingsins:

 

Fyrst yfir danskinn ég drulla.

Það er dyggð að ragna og bulla.

Næst Morgan Kane,

hinn norska svein,

mun svívirðingum á sulla

 

31.01.22

 

Ef andleysið er orðið bert,

efahyggjan lúmsk og sterk

traustur vinur getur gert,

gott betur en kraftaverk.

 

Traustur vinur stoð er sterk,

stendur uppi, þó sé svert,

tekur viljann fyrir verk,

varast gaspur opinbert.

 

03.02.22

 

Ríkir vetur, róminn fretur brýnir,

einskis metur ýlustrá,

úlpan betur duga má.

 

Skefur fönn í skafla, mönnum leiða.

Nem í önnum napran gný,

nístir tönnum kinnar í.

 

Vetrarhindurvitni, sindur mjallar

við leiða myndar lokasvar.

Logann kynda útreiðar.

 

Undir gnestur, ísinn hestur skeiðar.

Lífsins bestar lausnir finn

er legg ég mesta gæðinginn

 

06.02.22

 

Það er von á vetrarlægð,

verstu í langan tíma

sem mun enga sýna vægð,

svæðið best að rýma.

 

Most popular prices,

then public crisis.

When morning rises

Rogan apologizes

 

08.02.22

 

Bylur óf í blindukóf,

bóndann gróf að nafla.

Ákaft skóf, sér ei kann hóf

upp að hrófa’ í skafla

 

09.02.22

 

Ekki er þorrinn brúnablíður,

byrstir sig gramur og snýtir hríð.

Þó snæþakinn vangur sé fádæma fríður

má fara að koma betri tíð

því dag er að lengja og lekur mér úr

löngun að komast í útreiðartúr.

 

Þó láti mig annars ýmislegt hafa

ekki er staðan björguleg,

fer út þegar dúrar, ei velkist í vafa

að veðrið er rysjótt og færðin treg,

óruddir stígar, það hleðst í hóf

og hellist svo yfir blindakóf.

 

Upp til fjalla hugurinn heldur,

þá hverfur úr vitund daglegt streð,

öræfakyrrðinni ofurseldur,

uni þar sáttur reiðhesti með,

nýt þess að æja í lítilli laut

og leggja höfuð í móðurskaut.

 

Alltaf er ljúft að láta sig dreyma,

landshorna milli að komast á flakk,

margar perlur úr minninu streyma:

maður og drösull með beisli og hnakk.

Við þetta löngum má stytta sér stund

er stórviðrabálið þýtur um grund

 

 

Út um ljóra friður fór,

flaug öll glóra héðan.

Að bíða rór er blessun stór,

blunda órar meðan

 

13.02.22

 

Hvergi yfir drögum dul

dýrleik fiskislóðar

en áfram verður Guggan gul

og gullið sameign þjóðar

 

15.02.22

 

Ákaft ég samgleðst að svon-

a sigraði baráttukon-

an. Efling mun senn

sýna að enn

á verkalýðshreyfingin von

 

19.02.22

 

Þorrinn víst er þræsinn mjög,

þyrlar lögum snjóa.

Að lægðagangi leggur drög,

með látum kemur góa

 

22.02.22

 

Nú er úti veður vont,

vart út hund’ að siga

(skynsamlegt að skipt’ um font

og skrifa innan sviga)

 

 

Finnst í skjól nú fokið öll,

ferðast gjólan víða.

Til Angóla Hamarshöll

held’r en sólar bíða

 

01.03.22

 

Mælir fullur fyrir rest,

fantabullan galin.

Drepist, með sull, úr píningspest

Pútín, drulluhalinn

 

02.03.22

 

Finnst mér rétt að flagga strax

og fagna öllum saman

18 bræðrum öskudags.

En hvað það er gaman!

 

19.03.22

 

Í rigningu og roki

ríð ég út.

Eins og ullarpoki

með uppblásinn kút

 

29.03.22

 

Heldur en leggja vandann á vog

þó vísnaharðæri geisi

yrkir skáldið af skilningi og

skorti á úrræðaleysi

 

30.03.22

 

Við inniseturnar iða mér,

úti í huganum þeysi.

Svikalaus gleði, því gamanið er

gert í óleyfisleysi.

 

01.04.22

 

Fólk er af ilminum ölvað,

andar að vorinu sér.

Allt er samt illt og bölvað

ástand í veröldu hér

 

04.04.22

 

Virðing þingsins fer vítt um svið

þó verði því oft á í messu.

Það eru hefðbundin viðbrögð að við

(hin) verðum að læra af þessu

 

05.04.22

 

Ástand hjá bændum er helvíti hart,

heldur er faðmurinn kaldur

og innyflaráðherrann sér bara svart

svo snúinn er framsóknar galdur

 

 

Lagið hið fegursta flutt,

fuglum af greinum svo rutt.

Ilmur og ylur

svo öskrandi bylur.

Verst hvað vorið er stutt

 

 

Þó vélin vilji ei starta

og vorið snjókögri skarta,

mannheimur molni í parta

maður á aldrei að kvarta“.

 

07.04.22

 

Vini og ættingja arta

svo ekki þeir þurfi að kvarta,

bankann því búta í parta,

í bita þeim leyfi að narta.

Gagnsæisgleraugum skarta,

Guð, hvað það yljar um hjarta

 

 

Ef flokkinn skal fiðra og tjarga

í fenjum spillingardíkisins,

Bjarna af sundi mun bjarga

Bankasýsla ríkisins.

 

12.04.22

 

Vindsalur víður og fagur,

á vorið loks kominn er bragur.

Klárinn af kæti

kann sér vart læti.

Mikill dásemdardagur.

 

15.04.22

 

Fjölskyldunnar föst er stoð.

Á föstudaginn langa

19 manna matarboð.

Merlar tár á vanga

 

18.04.22

 

Heldur fer batnandi hagurinn,

hærri og glaðlegri bragurinn

fuglunum hjá,

fagnaðarþrá.

Enn einn dásemdardagurinn

 

19.04.22

 

Skal oss senda skilaboð,

skýr, en ekki þvælin

þó landinn get’ ei lært það hnoð

að lesa fyrirmælin.

 

 

Árin síðan alfyrst leit

augun björtu, hlýju,

þau eru orðin, það ég veit,

39.

 

21.04.22

 

Fjalladýrðin fangar mig,

í ferðir tekur þyrsta,

þegar harpa sýnir sig

sumardaginn fyrsta

 

22.04.22

 

Birtan nærir, lifnar lund,

léttist kæra sporið.

Liti hrærir, ljómar grund,

leiðir blærinn vorið

 

25.04.22

 

Þegar heyri hófaglaum,

heiðargötu duna

og hrossið leikur létt við taum,

lifi hamingjuna

 

26.04.22

 

Þegar halla í heimi fer

heldur undan fæti

er alltaf gott að ylja sér

við eld af fornri kæti.

 

01.05.22

 

Tekið hefur þjóð í þurrt,

því ei getum unað.

Drekkum saman bjarnaburt,

bragðið vekur munað.

 

06.05.22

 

Engan heyri þrastaþyt,

þagnað blessað vorið.

Á þessu er ég alveg bit,

aftur þyngist sporið

 

09.05.22

 

Vor af svefni vaknar stillt,

velgir morgunsopa,

grundu svo, í geði milt,

gefur tíu dropa,

spóinn vellur, vængjum fer,

vagar gæs í móa,

hrossagaukur hraðar sér,

hreiðrar um sig lóa

 

 

Um hagann gola himinblíð,

þar haldin listaþingin.

Legg því á og alsæll ríð

Arnarstaðahringinn

 

24.05.22

Kærar þakkir fyrir fjölmargar afmæliskveðjur. Deginum ver ég í skólaheimsóknir á Ítalíu.

 

Enn skal þakka að ég fæ

að iðka lífsins glímuna.

Ef fullorðnast, þá fyrst ég næ

að fella niður grímuna.

 

29.05.22

 

Lestin brunar hraðar, hraðar,

heldur viljug suður á.

Sveitir landsins baðar, baðar

birta gullin sólu frá

 

07.06.22

 

Ég nýt mín í regni og roki“,

sagði Runólfur stórfýlupoki

en skreið svo í skjól

þegar ský huldi sól

og lá þar í væli og voki

 

10.06.22

 

Nagar rótina naðurinn.

Níðingalundur er staðurinn.

Viltu gleymskunnar suð?

Gas eða stuð?

Margur er siðblindur maðurinn

 

 

Mikið djöfull er magnað

að mylja undir sig hagnað

af sameignarlind

og lauma fyr’ vind.

Í fjölskyldum nokkrum er fagnað.

 

13.06.22

 

Svo ei á kerfið komi rót

og karlinn freki sitt fái dót

sýna verður viðbrögð skjót.

Veisla fyrir hal og snót,

í Valhöll, er alþekkt bragarbót

ef blessun streymir eins og fljót.

Vítt um hreppa sér mæla mót,

og maddömunni drekka blót.

En þetta dugar ei hætishót,

húsbóndinn kaldur eins og grjót.

Hringar sig þá við hægri fót

Hreyfingin-framboð – til að blíðka þrjót

 

21.06.22

 

Hvert ferðalag gefur skin og skúr

og skiptingin alla vega

en félagar góðir í teymingatúr

taka því mátulega

 

13.07.22

 

Líkt og Verbúð undin úr

almenn þjóðarsáttin.

Einhver núna ansi múr-

aður fer í háttinn.

 

14.07.22

 

Að vakna í kofa víst er sælt

og volgan eta grautinn.

Og það er sem í draumi dælt

er dynur undir brautin

 

 

Prúður o’ní pokann skríð,

paradís í kofa,

og á morgun meira ríð,

mín ef örlög lofa

 

16.07.22

 

Kaldur og hrakinn lengi ég lá

sem lík undir rofabarði,

rúst eina brennda reisn mína sá,

rýr orðinn hluturinn skarði,

en núna í beðin mín blómstur vil fá,

svo blikni ei skúfurinn harði,

af frjósamri mold, svona milljarða þrjá,

moka úr nágrannans garði

 

17.07.22

Hún Margrét Stefánsdóttir á afmæli í dag og er orðin tvítug, hvorki meira né minna. Við amma Anna María sendum þessari dásamlegu alnöfnu föðurmóðurlangömmu sinnar kveðju með loftstraumunum:

 

Liðnir eru tugir tveir,

tíminn burtu æðir.

Þó árin hverfi, alltaf meir

okkar hjörtu bræðir.

Þú ert yndi, Margrét mín,

men úr kærleiks baugum,

Gleði tær og gæfa skín,

glóð í þínum augum

 

20.07.22

Við Anna María fórum á Ingjaldssand og lentum þar í þoku á Sandsheiði. Gróðursælt er þar í dalnum en eyðilegt í mannabústöðum. Þar sem vegurinn út Dýrafjörð norðanverðan beygir inn Gerðhamradal eygðum við vegarslóða og ákváðum að leggja land undir fót, gengum fram á eyðibýlið Arnarnes. Falleg ganga og þægileg. Enduðum daginn ofar skýjum á Bolafjalli, Djúpið fullt af lopa.

 

Svalt er á Ingjaldssandi,

sígur lopi af egg,

grænljóma gróðurbandi

girt, undir klettavegg.

Býlin í eyði, en andi

ennþá frá meyju og segg,

landsins hinn forni fjandi

færði þeim vetrarhregg.

 

Skælt, undir Skagafjalli,

skýlir sér Arnarnes,

allt komið alveg að falli,

útkjálkasöguna les.

Hvað varð af bústangsins bralli?

Bændur sig drógu til hlés

svo allt er nú orðið að gjalli.

Alveg er þetta spes.

 

24.07.22

 

Viltu ekki vera bráð

vanans sára leiða?

Við því best það reynist ráð

að ríða upp til heiða

 

26.07.22

 

Fjöllin allan efla mátt,

andans glóð að báli.

Á stóru sviði stendur hátt

Stöngukvíslarskáli.

 

 

Alveg draumur, fljót í för,

fótaglaumur tíður.

Létt við taum og ör er Ör,

eins og flaumur stríður.

 

Þvalan næðing þéttast finn,

þokuslæðum hnýttar

forarhæðir, Funi minn,

fimur þræðir grýttar.

 

Einhver kann sér una best

í ógnar stórum höllum

en gamla skálans munað mest

ég met á Hveravöllum.

 

28.07.22

 

Afi minn varð, alls ófús,

að eigra milli bæja.

Hent var í ‘ann hungurlús

sem hann varð láta nægja.

 

04.08.22

 

Blessað veðrið Íslands er

á alla vegu.

Því ekki breyti, og samt fer

í útilegu.

 

05.08.22

Það þykir voða sniðugt (og sjálfsagt um aldir alda) að kenna einhverju, sem m.a. kallast skrattinn sjálfur, um útbrot á yfirborði jarðar. Að „hann“ sé að hita undir pottunum eða eitthvað í þá áttina. Þessi hlægilega hugmynd um djöfulinn í iðrum jarðar (og þarafleiðandi eitthvert guð í himinhvolfinum) bergmálar nú í kveðskap hagyrðinga sem aldrei fyrr. En þeir skuli athuga þetta …

 

Niðrí möttli eldheitt er,

ólga spýjur harðar,

út og suður allt þá fer,

iðar skorpa jarðar.

 

Og himni koma ofan af

ógnir miklar þegar

sólin kyndir svörð og haf

sífellt hræðilegar.

 

07.08.22

Anna María er á ferðalagi um landið.

 

Illt um heiminn út- er lit,

ei um slíkt þó hirði

þegar ástarsæll ég sit

í sól, í Mjóafirði.

 

14.08.22

Stúlkan mín á afmæli í dag.

 

Vakin, sofin, veitir mest,

um-vefur fólkið þitt.

Þú ert yndið allra best,

elsku hjartað mitt.

 

16.08.22

Þetta er óttalegur ræfill“.

 

Um grýtta mela móður fer,

svo máist af mér brosið

er vesæll ræfill mætir mér;

Meradalagosið.

 

Það voru blendnar tilfinningar meðal starfsfólks fangelsisins þegar ég mætti til vinnu minnar í skólanum á Litlahrauni í morgun. Órækt vitni um að sumarið sé liðið:

 

Haustboðinn hrjúfi

um Hraunið nú fer.

Sem grámyglan grúfi

er Gylfa að ber.

 

Í lífsins arga ólgusjó,

sem á mér stundum brjóta lætur,

alltaf veit að á ég þó

yndislegar tengdadætur.

 

Sjálfsagt er mikils meta

máttinn að lina krísu.

Þó væri gott að geta

gengið að því sem vísu

 

18.08.22

 

Í hægindastólinn mér hlamma,

hef svo upp raust mína’ og skamma

konur og karla

sem kunna sig varla

en syngja og dansa og djamma

 

21.08.22

 

Ansi margt er á oss lagt,

ekki finnum réttan takt,

gæðin eru gefin skakkt,

af gróðafíkn, svo það sé sagt.

 

26.08.22

 

Eftir viku iðjutörn

undir kötlum velgi.

Ei leggst í neina nauðarvörn,

nú er komin helgi

 

 

Legg að vanga votan klút

og vikna annað slagið,

munda símann, mæli út

og mynda sólarlagið.

 

27.08.22

Sá á Netinu að sala á „rúnkmúffum“ væri í sögulegu hámarki og kvíði því þess vegna að allt verði uppselt eftir helgi

 

Draum um múffueign ég el,

ef með fylgir sleipigel.

Nafnið þó ei þjóðlegt tel:

þetta kallist mjaltavél.

 

28.08.22

Finnst mjög óheillandi þegar ég er ekki dýrkuð og dáð“

 

Ég er fögur og fjáð,

fótsporin rósblöðum stráð,

við hjartarót innst

mér heillandi finnst

ef ég er dýrkuðu og dáð.

 

Tengdadóttir mín á afmæli í dag. Af fordæminu sem ég setti við síðasta sambærilegt tilefni um daginn verð ég að reyna að standa mig í stykkinu. Og geri það vitaskuld með gleði í hjarta.

 

Stendur í stafni og skut,

í stórsjó ei gefur sinn hlut.

Heillandi, fríð,

hógvær og blíð.

Til hamingju, Rebekka Rut.

 

29.08.22

Það mætti nú einhver kunnugur hnippa í Lilju og útskýra fyrir henni hvað auglýsing er. Svo hún gæti hugsanlega litið á þennan „menningargeira ríkisstofnana“ í aðeins „stærra samhengi“. Þó alls ekki væri gerð krafa um hið ómögulega – að koma henni í skilning um að líf gæti hugsanlega fundist utan framsóknarflokksins, þó vísindamenn leiti þess nú vongóðir í öðrum sólkerfum.

 

Hornrétt er hugsun og skýr,

heimurinn flokksær og kýr.

Svo blessunin Lilja

á bágt með að skilja

hvað í orðinu „auglýsing“ býr.

 

 

Alltaf er ögrun að þramma

utan hins viðtekna ramma.

En ótvírætt er;

aðeins fær hver

eina ævi og skamma“.

 

30.08.22

Núna haustið kom með hvell,

kalda raust og spýju.

Um það braust með org og rell,

alveg laust við hlýju.

 

13.09.22

 

Á oss dynur auðvaldsbreim,

ógn við mannúð sanna.

Skrapar innan, holar heim

harðstjórn verðleikanna.

 

 

Logn að kalla, læðist blær

ljúft um fjallavanga.

Ljóma stallar, lautin hlær,

liljur vallar anga.

 

15.09.22

Enn tefst Íslandsbankaskýrsla“

 

Margt sagt sem alls ekki meinum

og margt sem við ekki frá greinum.

Þó nefnd marga skipum

og niður margt hripum

skýrsla mörg liggur í leynum

 

Auglýsing: „Tjónamtasfulltrúi eignatjóna“

 

Ljónatemjari ljóna

og tjónamatsfulltrúi tjóna

tóku æðiskast æðis

við sæðisgjöf sæðis

á hjónanámskeiði hjóna.

 

17.09.22

 

Jafnt þó fólk glamri og grínist,

grafið í sjálfu sér týnist,

lifi í draumi

eða líði með straumi:

ekki er allt sem sýnist.

 

25.09.22

 

Allir hugsa’ um sjálfa sig,

við sitthvað að bralla.

Afsakið á meðan mig,

 ef mig skyldi kalla.

 

 

Víða foktjón varð um land,

í verstu rokuhviðum.

Stærihroki storms í bland

við storðar lok á griðum.

 

 

Sóley er orðin 19 ára, segi og skrifa! Afi og amma Anna María senda bestu afmæliskveðjur.

 

Er Sóley heldur samkvæmið

svignar af kræsingum hlaðborðið

og að gömlum, góðum sið

gestum býður í afmælið.

 

Hún er yndi, sem elskum við,

áform háleit, skýr stefnumið,

kona ung sem kemst á skrið

með kærleikann ávallt sér við hlið.

 

25.09.22

 

Lífsins er langbesta gjöf,

og lítil mun verð’ á því töf,

í freistni að falla

og í ferskeytlum svalla

út yfir andlát og gröf.

 

 

Gegningamaðurinn gagnfúsi

var gómaður óvart í vagnhúsi.

Um það skal ei fást.

En fljótlega sást

að mæddi töluvert á Magnúsi.

 

04.10.22

 

Nú er kyrrt um lög og láð,

í leynum firrtur kraftur.

Að hausti syrtir, svalt er gráð,

seinna birtir aftur.

 

 

Er máninn skein yfir skarður

urðu skuggarnir þjóðsagnaarður.

Skaust draugur við hól?

Undir dalanna sól

er fallegur, grjóthlaðinn garður.

 

Er máninn skín yfir skarður

eru skuggarnir stórbokkaarður

því við sjóndeildarhring

allar sveitir um kring

er geggjaður vindorkugarður.

 

 

Boldangs er Brynleifur kall

með bjargsneyptan haus, eins og hnall,

og granstæðið vítt.

En hann gagnaðist lítt

við meira en drullu og mall.

 

 

Alltaf í boltanum, Bessi,

af bræðrunum talinn „sá hressi“

en svo brotnaði tá

og trúðurinn lá

lengi í líónel messi.

 

 

Gleði og von skein af Guggu,

hún kom gul eins og sól inn úr muggu.

En blánaði öll

þegar bað hennar tröll

tyggjandi margþvælda tuggu.

 

07.10.22

 

Ef þau, skjálút, öskugrá

oní klofið hímdu

afrita vísu þessa þá

og þinn á vegginn límdu.

 

08.10.22

 

Fátt hér gleður fyrirséð,

forlög kveða, hæðin.

Allt er skeður óvíst með,

eins og veðurfræðin.

 

– – – – – – –

 

Sumri vísa veröld frá,

vetrar nýsi drögin

en fresta kýs að falli á

fyrstu ísalögin.

 

09.10.212

 

Andinn rís og ólgar þrá

eða frýs í horni

og því lýsa alltaf má

í einu vísukorni.

 

– – – – – –

 

Ef ég mætti upp á dekk,

og mér þætti skipta,

myndi’ ei hætta’ í miðjum flekk

mín svo rættist gifta.

 

13.10.22

 

Finnst að vetur færist nær,

foldu setur hljóða.

Haust á fleti fyrir rær

frost og hret að bjóða.

 

– – – – –

 

Sagt var frá því í fjölmiðlum að við borðiðum „fjórfalt of mikið af kjöti viðað við danskar ráðleggingar“

 

Einokun var ástarkoss

atlot sem fram þvingar.

Dável hafa dugað oss

danskar ráðleggingar.

 

15.10.22

 

Nú er ég engu að nenna“

enda niður minn kveikur að brenna.

Alls hlakka til

enda ég skil

að eigi má sköpum renna.

 

18.10.22

 

Fögur sýnir foldin nekt.

Friðsæld gleður.

Það er alveg þolanlegt,

þetta veður.

 

Í flokkum sveigja fuglar grein,

fjaðrir ýfa,

og mig lokkar löngun hrein

um loft að svífa.

 

20.10.22

 

Katla skelfur, kannski gýs,

kolsvört móðan rís.

Jökulelfur, gneistar gnýs,

gríðarflóð með ís.

 

21.10.22

 

Þó ei líki veröld við

vísur mínar bjagaðar,

andleg fró er megin mið

og mér til dundurs lagaðar.

 

22.10.22

Elsku Soffía Sif átti afmæli í fyrradag og bauð til veislu í dag. Orðin 17 ára, segi og skrifa, framhaldsskólastúlka semtekur námið með trompi eins og allt annað og fær bílprófið á næstu dögum! Já, þannig týnist tíminn. Afi og amma Anna María geta vart á heilum sér tekið yfir blessuðu barnabarnaláninu og senda meðfylgjandi kveðju:

 

Hæglát stúlka og hugljúf er,

í hjarta mild og kærleiksrík

en skýrt úr augum skín að hér

er skörungskona, engri lík,

sem arka mun á efsta tind,

í öllu besta fyrirmynd.

 

23.10.22

 

Sumar metið sóun stór,

á sunnu letibragur.

Sat á fleti fyrir rór

fyrsti vetrardagur.

 

24.10.22

 

Brátt mun sarga ellin á

okkar bjargarstrengi.

Verður margs að minnast þá,

mikið þvargað lengi.

 

– – – – –

 

Marga þvælu heyrt ég hef,

hryggðarskælur sárar,

hatursbrælu, hefndarstef,

heimur stælur párar.

 

Fagurt sælan syngur mér,

sorgir fælir héðan.

Við mig gælir gæfan hér,

gleði dælir meðan.

 

– – – – –

 

Hið háa Alþingi kvað fyrirhuga að ráða „framtíðarfræðing“ sem helst mun eiga að draga upp sviðsmyndir á nefndasviði.

 

Ef ráða á framtíðarfræðing

er fullkomin sviðsmyndavæðing

til flótta frá efndum

í aldauðum nefndum

að finna sér framsóknargæðing.

 

26.10.22

Hugsa gott til glóðar mér,

gleði mottó ragsins,

og einhvern vott af sumri sér

í sólarglotti dagsins.

 

28.10.22

 

Blíðu meður heillar haust,

huga gleður krangan.

Dýrðarveður, dæmalaust,

daginn kveður langan.

 

– – – – –

 

Máske veitir Bjarna ben

og bjarnargreiða mikinn

Gulli honum gerir, en

gæti verið svikinn.

 

29.10.22

Fólk sem er vel birgt af góðum tengdadætrum þarf ekki að örvænta. Við Anna María erum, að því er talið er, í fremstu röð hvað þessi lífsgæði varðar. Ég hef áður haft orð á þessu en endurtek hér og nú, enda aldrei fullþakkað. Tilefnið er enda ærið því ein tengdadóttirin á afmæli í dag. Hún er yndisleg í alla staði, og hefur komið með sitt fólk eins og engill inn í fjölskylduna, hispurslaus, hlý og skemmtileg og er líka „svo dæmalaust góð við manninn sinn“ og börnin hans. Það er sannarlega betra en ekki að hafa þessa eldkláru og ákveðnu konu í horninu hjá sér í róti lífsins.

 

Þegar um þetta ég ræði,

þá finnst mér rétt að ég fræði

um einkunnarorðið,

set allt upp á borðið:

Jóhanna Guðrún á „GÆÐI“.

 

– – – – –

 

HJÁLPUM ÞEIM

 

Gleymd´ ekki þínum besta bróður

sem brauðmola færir að.

Hann er svo gríðarlega góður,

gullslegin mynt í hjarta stað.

 

Í von og trú á vin, er styrkur,

sem veiðiskipin gerir út,

upp lýsir slíkur maður myrkur,

burt mokar slor og grút.

 

Á skjánum magnast myndir

og mörlandinn þannig fréttir

að hjálpi mútur margri þjóð,

menn, konur og börn merki dauðann,

án máans eigi litla von.

 

Búum til betri heim,

með bómull nú strjúkum þeim

sem eiga undir sér,

auðmenn ei skatta ber.

 

Eflum því eignarhald,

af auðlind ei tökum gjald.

Hjálpum þeim!

 

31.10.22

 

Logi rígur lífs á stíg,

lánið hnígur, brunnið.

Tíminn flýgur, fyrir gýg

flest, ef lýgur, unnið.

 

02.11.22

Grána öll hin gömlu fjöll,

gljá í hjöllum sjáum,

höfuð sköllótt, visinn völl,

vang með föllnum stráum.

 

– – – – –

 

Birgir Ármannson er sannarlega haukur í horni fyrir íhaldsöflin í forsetastól Alþingis. Vísir.is: „Birgir neitar að afhenda skýrslu um félag Fjármálaráðuneytisins“. Lindarhvoll ehf. og skýrsla ríkisendurskoðunar um sölu Íslandsbanka til vildarvina og fjölskyldumeðlima.

 

Allt til vinnur, ekki syrgir

oft þó ginni lýðinn.

Skýrslur inni Birgir byrgir,

Bjarna sinnir hlýðinn.

 

03.11.22

Guðlaugur Þór tilkynnti framboð gegn Bjarnaben:

 

Hjá Gulla og Bjarna byrjað er

í bakið hinn að stinga

en tunglið bara tyllir sér

á tippinn Selfyssinga.

 

– – – – –

 

Stöðugt er níðst á flóttamönnum, og þeir sendir öfugir úr landi á vit örbirgðar, vonleysis og jafnvel dauða:

 

Megi verða áhrínsorð,

þið illu stjórnarfjandar,

að þið fallið fyrir borð,

af fólsku eigin handar.

 

– – – – –

 

Mörg er ást í meinum

og morgunljóst nú að

oft er ljúft úr leynum

lag í hjartastað.

 

04.11.22

 

Upp á skaftið mjaka mér,

mikið kjaftinn belgi.

Þegar kraftinn kenni er

komin aftur helgi.

 

Heitur pottur gerir gott,

gjarnan dotta’ í honum.

Við saklaust spott og sæluþvott,

sér í glott, að vonum.

 

05.11.22

 

Hvað er nýjast? Hvernig fer?

Hvert skal núna halda?

Tækifærin taka ber.

Ei tjóni öðrum valda.

 

– – – – –

 

Jóhanna Vigdís, fréttamaður Sjálfstæðisfokksins á RÚV, spyr einn landsþingsfulltrúa flokksins í sjónvarpsfréttunum:

 

Gengdu, hvernig getum við

gengið sterk af þessum fundi,

andstæðingnum gefið grið

og greyið Bjarna dregið upp af sundi?

 

– – – – –

 

Haustið á í hjarta stað,

þá hugarró má finna.

Samt ég verð að segja að

ég sakna hesta minna.

 

07.11.22

 

Gegn flóttamönnum fer á kreik,

færa heim skal sanninn

að íhald spilar ljótan leik,

leggur beint í manninn.

 

Kafna brátt í römmum reyk

ráðherrar að tjá sig.

Mannréttindavaktin veik,

vaffgé skítur á sig.

 

Engin prinsipp, enn á ný,

í öllum vanda gatar.

Framsókn hylur skolgrátt ský,

og skríður undir radar.

 

– – – – –

 

Þegar brestur þrekið mig,

þagnað flest í höllu,

þá er best að bæla sig,

bara fresta öllu.

 

09.11.22

Stjórnvöld æiggja undir ámæli vegna mðeferðar á flóttamönnum og harðræði við „brottflutning“:

 

Muldra vegna mannorðsglæpa,

meðvirk, samkvæmt vana,

en kannski eitthvað telja tæpa

„tilhögun brottvísana“.

 

Mörgu snara má í lag,

mannúð fjarar undan.

Eldinn skara’ að allra hag,

vort eina svar, og stundan.

 

– – – – –

 

Nú styttist í hið árlega og landsfræga karlakvöld Karlakórs Hreppamanna, bara rúm vika í föstudaginn 18. nóvember. Því er vissara að fara að þefa uppi kórfélaga til að grátbiðja um að skrá sig á þátttökulistann góða til að tryggja sér sæti við veisluborðið. Og athugið að …

 

Verðið er gjafir, ei gjöld,

grínið fer sögu- á spjöld.

Þétt verður setið,

þjórað og etið,

afburða karla- er kvöld.

 

12.11.22

 

Á Akureyri: Landnemar. Jónas Jakobsson, 1957.

Standa uppi’ á stalli,

stara suður fjörð.

Allt frá fjöru að fjalli

við frjósöm blasir jörð.

 

– – – – –

 

Út að borða, ástin mín,

okkar bönd að styrkja.

Yfir vakir, upplýst skín,

Akureyrarkirkja.

 

15.11.22

 

Við (og á þá við „okkur Íslendinga“ en ekki „okkur í ríkisstjórninni“) þurfum að læra af þessu“, sagði forsætisráðherra í þúsundasta sinn ….

 

Öllu sínu eyðir púðri

í yfirklórið þreytt.

Læra vill af hverju klúðri

en kveikir ekki neitt.

 

Það er margt í þeirri framkvæmd

sem þjóðin skoða mætti,

viðbrögð gjarnan veri samræmd

og með viðeigandi hætti.

 

– – – – –

 

Bara smá spökuleringar. Skiptir armslengdin nokkru máli ef menn eru nógu fingralangir. Segi nú bara svona!

Er þetta ekki tilvalið fyrir góða ferskeytlu?“ spyr Lárus Ástmar Hannesson. Svaraði honum þannig:

 

Dyggðabrautin býsna hál,

Bjarna valtur gangur.

Armslengd telur einsýnt mál,

enda fingralangur.

 

19.11.22

HM ó fótbolta var haldið í Katar, frægu kvennakúgunar- samkynhneigðarhaturs- og einvaldsríki:

 

Blaðið gróða ekki autt,

okaðs róður fitar.

HM-blóðið, heitt og rautt,

heimsins þjóðir litar.

 

22.11.22

 

Allir fá pestir öðru hverju:

Tilþrif eru ansi megn,

ekki stundarfriður,

þegar fæðan, góð og gegn,

gengur upp og niður.

 

– – – – –

 

Fær samþykkt í ríkisstjórn frumvarp um breytingar á lögreglulögum, m.a. um sk. forvirkar rannsóknarheimildir og skotvopnavæðingu, og boðar samdægurs í fjölmiðlum „stríð“. Þá þarf nú enginn, sem ekki áttaði sig strax á tilgangi frumvarpsins, að efast um til hvers refirnir voru skornir.

 

Kalt er jafnan um kveldin

við kórbak, ef mígur á feldinn.

Svo nótt verði blíð

boðar hann hríð

og olíu hellir á eldinn.

 

Er daprast um allar varnirnar von

og veglausir flæða að landi

gott er að eiga Jón Gunnarsson

sem er grímulaus, forvirkur vandi.

 

23.11.22

Seðlabankastjóri er iðinn við kolann:

 

Hjá Ásgeiri hljómar í alkunnum stefjum

auðvaldsins biblíutexti:

„Horuðum múgi höldum í skefjum,

hækkum nú stýrivexti“.

 

24.11.22

Reistar bárur rennir sér,

rammlegt áratogið.

Geisar dárinn, ekki er

upp á Kára logið.

 

– – – – –

 

Ganga má um lífið létt,

við leik að stráum grænum.

Hvergi á mér auman blett

er að sjá í blænum.

 

Lífs í straumi gusa grunnt,

geng í draumi þjálum,

því er gaum að gefa unnt

að gæfunaumum sálum.

 

26..11.22

Nóvember hefur verið með allra mildasta móti:

 

Hvorki þarf útrásarorgun

né andlega skammdegissorgun

því nóttin er af

og nóvember gaf

mildan rigningarmorgun.

 

– – – – – –

 

Stundum þarf sjálfið að styrkja,

stoltið og lífskraftinn virkja.

Nei“-ið má velja,

í núinu dvelja.

Oftast samt best er að yrkja.

 

27.11.22

 

Orku sparar dagsins drós,

dökku fari stýrir.

Ekki varir vetrarljós,

veikt á skari tírir.

 

– – – – –

 

Kannski þarftu að kvarta?

Eða kveikja vonina bjarta?

Gleðja og styrkja?

Stríðsæsing virkja?

Hvað liggur þér á hjarta?

 

29.11.22

 

Ef að fæðist ‘utan garðs’,

illum klæðist lörfum,

varla glæðast vonir arðs

af vondum mæðustörfum.

 

– – – – –

 

Svalur og óræður svipur,

svífur um, brosmild og pipur,

öxlunum yppir,

eðalmálm klippir,

alltaf svo lævís og lipur.

 

30.11.22

Fimm ár við völd“

 

Með einkavinum finnst alveg rakið

almenning að pína

og ekki stingur hún Bjarna í bakið,

bara kjósendur sína.

 

– – – – –

 

Katrín forsætis sagði það hafa verið „óheppilegt“ að einkavinur hennar Bjarniben hefði selt pabba sínum Íslandsbanka:

 

Það gerist oft, og það er vel þekkt

að þrúgan liggi við eikina.

En það er ansi óheppilegt“

að ættingjar laumist í steikina.

 

01.12.22

 

Máttur tungu mikill er;

magn í drungans þvargi,

veitir stungur, vonir ber,

veltir þungu fargi.

 

02.12.22

 

Langar rætur liggja djúpt,

lyndi vætu gefa,

með sólarglætu leika ljúft,

lífið kæti vefa.

 

03.12.22

 

Við heimsósómann hætt er við

að heldur daprist andans fimin.

En hugarflugið finnur grið

við fjólubláan vesturhimin.

 

04.12.22

Lærdómur ráðherranna:

 

Margt höfum blessað milljónaplott

og möndlað á bak við ský.

Að hylja slóð og hafa það gott

höfum við lært af því.

 

– – – – –

 

Ljósin braga leifturskýr,

lund fram draga þína:

Ástarsaga, ævintýr,

alla daga mína.

 

06.12.22

Anna María fór út að viðra mig í þjóðgarðinum í dag:

 

Svo Hrafnabjörgum ég hrósi,

hrífandi, líkt og þau ‘pósi’

silki- með klút.

Slá þó vart út

Botnssúlur, baðaðar ljósi.

 

07.12.22

 

Löngum hafa lífsins gæði

látið eftir sér bíða.

Þó að kosti þolinmæði,

þá mun tíminn líða.

 

08.12.22

Eygló

 

Lítur upp, en höfði sínu hallar

og höfug undan rekkjuvoðum kallar:

Mánann fátt hemur

en minn tími kemur!

Þolinmæði þrautir vinnur allar“.

 

Jörðu til að komast kring

kröftum öllum beiti,

síðan, yst við himinhring,

höfuð legg í bleyti“.

 

10.12.22

 

Nú er ris á nóni lágt,

nú er allt að frjósa.

Nú er ástand nöturbágt,

nú má fara að kjósa.

 

14.12.22

Leigufélagið Alma: „Bist afsökunar á að tilkynning um 30 prósent leiguhækkun hafi ekki verið nærgætnari“:

 

Fátækum er feigðin týnd,

fögnuð veitir hokur,

því nærgætni þeim næst mun sýnd

við níðingshátt og okur.

 

15.12.22

Stefán Vagn Stefánsson, þingmaður Skagfirðinga og Framsóknarflokksins, afgreiddi úr fjárlaganefnd 100.000.000 til mágkonu sinnar hjá sjónvarpsmiðlinum N4, sem sent hafði honum bónbréf þess efnis. Bjarkey Olsen þingmaður Ólafsfirðinga taldi þetta mjög eðlilega afgreiðslu, framhjá öllum „verkferlum“ um stuðning við einkarekna fjölmiðla:

 

Ráðið, ef gera þarf gagn

er góðvinir leggja út agn,

að stökkva þá bara

(og stuðning ei spara)

með Olsen á almenningsVagn.

 

17.12.22

Hann skall skyndileaga á með vitlausu veðri:

 

Ekkert getum gert. Og þó.

Glugga má í bækur.

Og mæðist við að moka snjó

margur ansi sprækur.

 

19.12.22

 

Enn var gefin út veðurviðvörun:

Viðvörun, því von er á

vetrar snarpri þulu.

Öræfingar aftur fá

þá appelsínugulu.

 

20.12.22

Margir urðu sjóðandi vitlausir yfir því að ekki var búið að hreinsa snjó af götum undireins eftir stórhríðina:

 

Landinn mas og mikið þref

með sér hefur þróað.

Nú er látið eins og ef

aldrei hafi snjóað.

 

– – – – –

 

Kári æstur, einn gang til,

er í blásturkeppnunum.

Eftir harðan hríðarbyl

huga þarf að skepnunum.

 

Nú oss hefnist nóvember,

nú við þurfum „sorgun“

því að veðurútlit er

ekki betra’ á morgun.

 

Meira Kári æsist enn,

ýlir, grár í framan.

Sauður þrár sem þreytir menn,

þumbast árum saman.

 

21.12.22

Einhvers staðar verða augun að vera, ekki síst þegar inniverur eru langar vegna veðurs:

 

Sköpun úrvalseinkunn gef,

engu þar var sóað.

Að frúnni ansi oft ég hef

augum mínum gjóað.

 

– – – – –

 

Bjartur er dimmasti dagurinn,

dýrðlegur himinblámi.

Ef þetta’ er á þrautunum bragurinn,

þá er sem mér nú dámi.

 

22.12.22

Reykjanesbraut lokað í nánast tvo sólarhringa og Leifsstöð stöppuð af fólki, svöngu og hröktu. Innviðaráðherra vill skoða verkferla, gott ef ekki til að „læra af þessu“:

 

Við þurfum að læra af þessu,

af þekkingu framvegis plana

að skeina burt skítaklessu

og skoða svo verkferlana.

 

– – – – –

 

Jólakveðja 2022

 

Tekið hefur vetur völd,

vill, án refja, píningsgjöld.

Leggur yfir landið skjöld,

lúkan bláhvít, nístingsköld,

og blóðgar dagsins birtuspjöld

bak við hnausþykk rökkurtjöld.

 

En máninn feiminn fer á stjá,

fullur efa hvort hann má

heiminn nokkuð horfa á?

Hikar við, svo opnar brá,

glennir upp sinn gula skjá,

geislum baðar land og sjá.

 

Myrkrið smýgur inn um allt,

anda breytir snöggt í gjalt.

Heimsins lánið vagar valt,

varðar auðs er handtak kalt.

Ef þér, maður, flest er falt

fyrir aur, þá hinkra skalt.

 

Enn er von, því lítið ljós

logar yfir hal og drós,

tákn um mannkyns „draum í dós“.

Dýrt er orðið. Hvað með hrós?

Í þröngum dal, við ysta ós

umhygð vökvar lífsins rós.

 

Fyrir vini vermum ból,

veitum græðgi hvergi skjól.

Í litríkan og léttan kjól

landið klæðum, dal og hól.

Á himni núna hækkar sól,

höldum gleði og friðar jól.

 

24.12.22

 

Til himins gjarnan horfa má

í hljóðu ljósatrafi

élin falla jörðu á,

jólin öll í kafi.

Trúa því og treysta ber

að takið innilegunum

af þolinmæði, þegar er

þæfinur á vegunum.

 

25.12.22

 

Gott er að eiga góða að,

gengur þá margt að vonum.

Sé hjá mörgum sannast það,

sérstaklega konum.

 

26.12.22

 

Á stefnu víst oft virðist að

vegir liggi þverir.

Áfram gakk, á endastað,

eins og fara gerir.

 

28.12.22

Í fréttum var það helst að rússneskir olígarkar færust hver af öðrum með dularfullum hætti. Það annað en ríkidæmið eiga þeir helst sameiginlegt að hafa opinberlega gagnrýnt innrásarstríð Pútíns í Ukraínu:

 

Út um glugga ana tveir

af efstu hæð, með slætti.

Olígarki enn einn deyr,

óljóst hverju sætti

en víst að allir andast þeir

með ósaknæmum hætti.

 

…..

 

Þó sé vetrarfimbulfrost

af funa gnótt er heima.

Enginn getur átt þess kost

úti í nótt að sveima.

 

31.12.22

Áramótakveðja 2022-2023

 

Nú er liðið enn eitt ár,

alltaf fortíð lengist.

Lífið að mér dregur dár,

að draumum stöðugt þrengist,

þó mínar helstu heillaþrár

hafi eftir gengist.

Brestir, dáðir, bros og tár

í brjósti og huga tengist

svo að verði sálin klár

er svarið yfir dengist.

 

Að þægindunum þýfð er slóð,

þröngt að gæðum hliðið.

Klærnar sýnir klíkustóð

í kvótavafning riðið.

Frá mér áfram heyrist hljóð

úr horni, er lít um sviðið.

Óska að verði ártíð góð,

ærlegt stefnumiðið

og vakni af blundi þessi þjóð.

Ég þakka fyrir liðið.

 

 

Áramótakveðja

Áramótakveðja 2022-2023
 
Nú er liðið enn eitt ár,
alltaf fortíð lengist.
Lífið að mér dregur dár,
að draumum stöðugt þrengist,
þó mínar helstu heillaþrár
hafi eftir gengist.
Brestir, dáðir, bros og tár
í brjósti og huga tengist
svo að verði sálin klár
er svarið yfir dengist.
 
Að þægindunum þýfð er slóð,   
þröngt að gæðum hliðið.
Klærnar sýnir klíkustóð
í kvótavafning riðið.
Frá mér áfram heyrist hljóð
úr horni, er lít um sviðið.
Óska að verði ártíð góð,
ærlegt stefnumiðið
og vakni af blundi þessi þjóð.
Ég þakka fyrir liðið.

Jólakveðja 2022

 

Tekið hefur vetur völd,

vill, án refja, píningsgjöld.

Leggur yfir landið skjöld,

lúkan bláhvít, nístingsköld,

og blóðgar dagsins birtuspjöld

bak við hnausþykk rökkurtjöld.

 

En máninn feiminn fer á stjá,

fullur efa hvort hann má

heiminn nokkuð horfa á?

Hikar við, svo opnar brá,

glennir upp sinn gula skjá,

geislum baðar land og sjá.

 

Myrkrið smýgur inn um allt,

anda breytir snöggt í gjalt.

Heimsins lánið vagar valt,

varðar auðs er handtak kalt.

Ef þér, maður, flest er falt

fyrir aur, þá hinkra skalt.

 

Enn er von, því lítið ljós

logar yfir hal og drós,

tákn um mannkyns „draum í dós“.

Dýrt er orðið. Hvað með hrós?

Í þröngum dal, við ysta ós

umhygð vökvar lífsins rós.

 

Fyrir vini vermum ból,

veitum græðgi hvergi skjól.

Í litríkan og léttan kjól

landið klæðum, dal og hól.

Á himni núna hækkar sól,

höldum gleði og friðar jól.

 

 

Nokkrar hestavísur

Fer í bítið ferskur út,

flest eg hlýt að megna!

Mér frá ýtir morgunsút

að moka skít og gegna.

 

………………………………………………….

 

Syngur blærinn sæll við kinn,

sólin nærir, bjarta.

Legg við kæra ljúflinginn,

logi skær í hjarta.

 

………………………………………………….

 

Vorið seiðir þýðar þrár,

þerrur breiðir hlýjar.

Sporið greiðir kátur klár,

kannar leiðir nýjar.

 

………………………………………………….

 

Þyl ég blíða þakkargjörð,

þá til prýði bestur

er fram líður yfir jörð

undurþýður hestur.

 

………………………………………………….

 

Af mélum freiðir, augu ör,

andann seiðir þorið.

Dunar heiðin, funar fjör,

fákar greiða sporið.

 

………………………………………………….

 

Ör við léttan leikur taum,

lífs mér glettu vekur.

Sporin þéttir gangs við glaum,

góðan sprettinn tekur.

 

………………………………………………….

 

Lífs- á vorin vekur þrá,

og von á forarslettu,

að finna þorið flugi á

fáks í spori léttu.

 

………………………………………………….

 

Ferðir inn til fjalla spinn

frjáls í sinni.

Í hjarta finn ég fögnuðinn

er fáknum brynni.

 

………………………………………………….

 

Ei við skrautið sómdi sér

á snúrubrautarmóti.

Mýrar flaut, og fótasver

fyrir laut ei grjóti.

 

………………………………………………….

 

Þegar árum fjölgar, flest

færi skár að nýta.

Hærugrár, enn heillar mest

að heyra klárinn bíta.

 

 

Hrútur eða graðhestur?

Eiríkur Jónsson bað nokkra menn að svara því í bundnu máli hvort þeir vildu heldur vera hrútur eða graðhestur, ef þeir endurfæddust. Svo birti hann herlegheitin á síðunni Hestar og reiðmenn. Mitt svar var svona:

Játa það að glaður geng

með graðhestinn í maganum

og blómarós með reynslu fleng-

ríði mér í haganum.

 

Kjartan í Haga botnaður

Kjartan bóndi í Haga laumar að mér fyrripörtum þegar við bræður og frændur komum þar í hrossaragi. Ég skulda honum nú tvo botna og set þessa upp í skuldina:

Kjartan:

Heldur var ég höggvagjarn,

hníflum títt að ota,

Ég:

sálin köld og hrjúf sem hjarn,

hæf til engra nota.

 

Kjartan:

Bjarni hestum einkum ann,

á honum sést þó skína

Ég:

að hann meira meta kann

Möggu, konu sína.

 

 

Tekið á hús

Áfram tíminn æðir þrátt,

árið næstum liðið

og andinn leitar ósjálfrátt

yfir gengið sviðið.

 

Í muna feta minn á veg

margar góðar stundir:

Hamingjuna hitti ég

er hesti reið um grundir.

 

Fylla mælinn kviku- korn,

kalla þessi undur

á að fljótt við hesthúshorn

hefjist næsti fundur.

 

Gríp þá tauma, múl og mél,

mylsnu brauðs í poka,

stytti leið um mó og mel,

má nú annað doka.

 

Aðeins þarf að hóa hátt,

í hagann taka miðið,

þá góðir vinir birtast brátt

og bíða mín við hliðið.

 

Hára, yfir færast frið

finn, og tengslin náin,

við taktinn er þeir taka við

að tyggja grænu stráin.

 

Næstu daga njóta má,

við nostur finna léttinn:

Járna, kemba, fiðring fá

og fara skeifnasprettinn.

 

„Jæja þá, í þetta sinn“,

þétt við hálsa bía. 

Það töfrar fram, að taka inn,

tilfinningu hlýja.

 

Útigangur

Í desember er dimmt á jörð,

dagar seint og illa.

Í haga standa hross við börð,

heldur er þar skýlla.

 

Glettinn lækur, grösug hlíð,

geislans morgunkossinn.

Útigangs í góðri tíð

gömlu njóta hrossin.

 

Láti bylur hátt við hól

og harðni mjög á dalnum

í haga þarf að hafa skjól

og hey í fóðurmalnum.

 

Í morgunroða rósafjöld,

á rúðu hörð er skelin.

Golan stingur stinningsköld,

þó startar dráttarvélin.

 

Í sömu andrá hefur hátt

háls og eyru stóðið,

horfir svo í eina átt,

eltir vélarhljóðið.

 

Að hirða skepnur léttir lund,

lífs er besti skólinn

og heimsins mesta helgistund

hey að gefa um jólin.

 

Helgi jóla í hjarta finn,

heilsa og berst við tárin

er kjassa gamla klárinn minn

með klökuð nasahárin.

 

Jólakveðja 2021

Glitvængja gullinn lit

gleypa sé skýjasveip,

dimm er nú gríma grimm,

greið því ei sólu leið,

birtan er varla virt

viðlits af jarðarsmið,

dugar vart hálfum hug

að hífa sig upp til lífs.

 

Árvakur eykið knár,

með Alsvinni, himinsal

dregur of varðan veg,

vel röðul settan tel

því hátt stefnir, eina átt

þó örlítið mjakist för

að lokum frá líður vok,

ljórar um sálarkór.

 

Veröldin vinur er,

veitum það sæmdarheit

af virðingu, visku, kyrrð  

vörð stöndum æ um jörð

er fóstrar við foldarbrjóst

og fegurðin guðdómleg.

Henni sem hýsir menn

hlýði þeir alla tíð.

 

Menningin undrar enn,

allt er í heimi falt,

víða er stress og stríð,

stöðugt fram æðum hröð.

Sér fleytir, án fyrirheits,

fordildargræðgi vor,

við lengjum ei stríðan streng,

stöðvum því neyslukvöð.

 

Viljir þú veita yl

vini í harmadyn

brestina í er best

að berja og gefa‘ af sér.

Forði hlý eru orð

sem endist og vekur kennd

friðar og gefur grið,

svo gangi ný von í fang.

 

Því má bæta við hér neðanmáls að þennan bragarhátt þefaði ég uppi hjá Guðrúnu Þórðardóttur frá Valshamri (og fékk að auki að láni hjá henni kenninguna „harmadyn“) í kvæðinu „Konan í dalnum“. Sjá: Guðrún Ingólfsdóttir. 2021. Skáldkona gengur laus. Bjartur, Reykjavík (bls. 64).

Þetta er allsnúinn bragarháttur að eiga við. Honum svipar um sumt til dróttkvæðs háttar; átta braglínur í erindi og innrím í hendingum, en ekki endarím. Hér eru þó aðeins aðalhendingar en ekki skothendingar og aðalhendingar til skiptis. Þá er hrynjandin ólík; þrátt fyrir að kveður séu þrjár í hverri braglínu eins og í dróttkvæðum hætti eru hér ekki þrír jafnir tvíliðir heldur þríliður, tvíliður og stýfður liður í lok hverrar línu. Má segja að stýfði liðurinn hafi verið einna mesta áskorunin, því hann er rímatkvæði. En alltaf gaman að reyna sig við nýja hætti. Vonandi bitnaði framandleiki bragarháttarins fyrir höfundinum ekki um of á flæði og efni, kliðmýkt kvæðisins.

Hringhent úr dagbókinni

Hringhend er vísa kölluð sem rímar þversetis, í öðrum braglið. Hringhenda er rímnaháttur, afbrigði af ferskeytlu: sem sagt freskeytla með miðrími. Hér eru mest hringhendar ferskeytlur, en einnig aðrar ferkvæðar vísur hringhendar. Töluvert er af vísum með fjölbreyttara innrími en miðrími, t.d. slær oft saman hringhendum og oddhendum, en oddhenda er ferskeytla með hendingum í fyrstu og þriðju línu, þ.e.a.s. tveimur rímorðum í sömu línunni, í öðrum og fjórða braglið.

Í safninu er 261 vísa úr dagbókarfærslum frá 2008-2020.

14.09.08

Stend og horfi út um stofugluggann. Stórrigning og rok. Rósin reynir allt hvað hún getur að flýja í skjól, en kemst hvergi:

Rigning lemur rúðurnar,

rósu hemur kraftur.

Vindur semur vísurnar,

en vorið kemur aftur.

 

16.09.08

Eftirfarandi hringhenda varð til þegar að ónefndur fyrrverandi stjórnmálamaður birtist í Kastljósi í sjónvarpinu mínu:

Snauður dáðum. Engu ann.

Aðeins háð og raus.

Enginn þráður. Ekkert kann.

Alveg ráðalaus.

 

26.03.09

Óli Stef. orti eftir landsfund VG og fékk þessa í staðinn:

Verkin falla íhalds öll,

eiturbrall og -glímur.

Lausnir snjallar heims í höll

hefur Skallagrímur.

 

03.04.09

Í vísu Hallmundar Kristinssonar kom fyrir hendingin „ekkert hrín á Pétri“ en þar er um að ræða Pétur Stefánsson, kvenna og vínsmakkara. Ég tók hendinguna traustataki:

Tilþrif sýna miklir menn

hjá mey, af víni betri.

Gleðin skín úr augum enn,

ekkert hrín á Pétri.

 

Mikið hefur verið ort af „kreppuljóðum“ undanfarið og því bætti ég við:

Bankahretin fæstum fyrnd,

fjöldann setur hljóðan.

En kreppuvetur grár, af girnd

gerir Pétur óðan.

 

22.04.2009

Ragnar Ingi Aðalsteinsson stjórnaði hagyrðingakvöldi að Borg í Grímsnesi og yrkja átti um stjórnandann:

Belgdur þori ei barmar sér,

brattur vori fagnar.

Rúnum skorinn allur er,

Aðal-borinn Ragnar.

 

Skotið örlítið á hina hagyrðingana, með öllu tilefnislaust:

Unnur vekur aldrei traust,

ekki lekur blóðið.

Upp hún rekur endalaust

árans frekjuhljóðið.

 

Þessari vísu beindi ég til stjórnandans:

Ragnar, kalda ber fram bón,

brúka vald af krafti:

Sendu galdur á Sigurjón

svo ‘ann haldi kjafti.

 

Jóhannes heitinn í Langholti var alltaf á ferð og flugi út og suður, jafnt vetur, sumar vor og haust, í félagsmálavafstri eða einhverjum reddingum. Hrafnhildur dæsir stundum yfir honum; þegar hún ætlar að nota hann, er hann allur á bak og burt, eða þarf nauðsynlega að skreppa þangað eða hingað:

Engin ró, sem friðlaus fló

flögrar, þó að snjói.

Eins og spói, út um mó

eitthvað dóar Jói.

 

07.10.09

Jón Gissurarson orti hringhendu á Leir. Ég notaði innrímið hjá Jóni og prjónaði utna um það þessa vísu:

Ekkert næði. Einn ég vil

yfir kvæði vaka.

Kenndin glæðist. Kemur til!

Kannski fæðist staka?

 

26.10.09.

Flosi Ólafsson er látinn, blessuð sé minning hans. Von er á Kvosar-æviminningum hans endurútgefnum:

Aftur bros við öll hans spor

okkur Kvosin gefur.

Átti Flosi skip í Skor,

nú skipið losað hefur.

 

27.10.09

Haustvísa:

Haustið kemur, kímir vá,

kaldinn semur rímu.

Pollar hema, híma strá,

heljar nema grímu.

 

29.10.09

Önnur hasutvísa:

Fast vill lemja úrhellið,
ekki hemja smassið.
Viltu semja, gefa grið
guð, og temja skassið?

 

20.07.10

Á Kili:

Eygði kofann uppi‘ á mel,
eigi lofið sparði.
Ætla‘ ég sofi ekki vel
undir rofabarði.

 

Á leið norðuraf:

Sunnanvindur, sólin skín.

Sitrar lind í heiðinni.

Fjallatindafannalín.

Fögur mynd á reiðinni.

 

28.07.10

Á ferð um Þjófadali og Kjalhraun. Reit í gestabókina í Árbúðum:

Ríð um dali, hrjóstur, hraun,

hrossavalið lofa.

Veita skal mér ljúfust laun:

liggja’ í smalakofa.

 

Reit í gestabókina í Fremstaveri:

Hvítá niðar, héðan frá

heyrist iðuslagur.

Veitir friðinn -fellið Blá-,

fagur liðinn dagur.

 

12.08.10

Pétur Stefánsson kvaðst hættur á Leir, í bili, vegna kulnaðrar vísnaglóðar:

Pétur þjóðar vorrar veg

vísar ljóðagerðar.

Setur hljóðan. Aðeins eg

óska góðrar ferðar.

 

29.11.10

Lygin

Ljótri hlakkar lygi í,

læðist blakkan reykinn.

Og hún flakkar, uns á ný

einhver skakkar leikinn.

 

Nóvemberdagur

Úti gjólan æfir væng.

Eftir sólu biðin:

er í skjólið undir sæng

upp í bóli skriðin.

 

Rigningarmorgunn

Á mig bætir nú á ný

nokkru vætumagni

er á fætur skreiðast ský

og skvett‘ úr næturgagni.

 

30.11.10

Vetrardagur

Kenni falleg klakabönd,

kyngir salla niður.

Upp til fjalla, út við strönd

andann kallar friður.

 

Spegilmyndir

Tekur vindur blíðan blund,

brosir lindin þegar

spegilmyndir sýna sund,

svona yndislegar.

 

01.12.10

Árdís Birta eða Birta Sól

Skýjalopann þæfir þétt.

Þerrar dropa nætur.

Morgungopann mátar nett.

Myrkrið hopa lætur.

 

Sólsetur

Dagur hnígur, dreyma fer.

Dreyra mígur lögnin.

Nóttin flýgur, orðlaus er.

Engu lýgur þögnin.

 

Að kvöldi fullveldisdags

Kvöldið þaggar kólgu frétt.

Kyrrðin flaggið vangar.

Rósin vaggar lendum létt.

Lúra daggar angar.

 

Anna María

Veit ei neina roðna rós

rökkursteina milli.

Leit ég eina dýrðardrós:

Drottins greini snilli.

 

02.12.10

Heimur versnandi fer

Lyklaborðið berja kann,

bætast orð á skjáinn.

Blóðrautt forðum blekið rann.

Best að skorða náinn.

 

Vitnað var í Biblíuna á Leirlistanum, þá speki að heimskir byggi hús á sandi. Fía á Sandi var ekki alveg sammála þessu. Sendi henni þessi varúðarorð:

Byggt á Sandi býlið er,

birtist vandi, Fía!

Hætt við grandi, haska þér

heimaland að flýja.

 

Ei á Bjargi búa vill,

betri margfalt Sandur!

Trúarsargi eyðir ill,

af slær þvarg og flandur.

 

Pétur Stefánsson birtist aftur á Leir og var við sama heygarðshornið. Þessari vísu var ætlað að falla í þann flokk:

Áttu saman stutta stund

(stundargaman kitlaði)

Mann að framan á marga lund

myndar dama fitlaði.

 

Tími kominn á heimsósóma:

Veröld hrakar, virðist ærð,

valdaskakið kitlar.

Fólkið þjakað, foldin særð

fyrir sakir litlar.

 

Ort til að bera í bætifláka fyrir hringhendur:

Geði yljar óðarmál,

engan skyldi mæða!

Yrkja vil svo eflist sál,

ekki til að hræða!

 

07.12.10

Ort var á Leir um það hvernig góð vísa ætti að vera. Lagði þetta til málanna:

Ekki þvinga óðinn má,

allur syngja verður.

Kýlum stinga ætti á,

ætíð hringhent gerður.

 

12.12.10

Gamall draumur:

Brosið naumast sýnir sig,

samt í laumi kætist.

Góðir straumar gleðja mig,

gamall draumur rætist.

 

13.12.10

Myrkrastóðin

Vefur gróðinn mildast menn,

myrkrastóðin slægu.

Hefur þjóðin ekki enn

úthellt blóði nægu?

 

Heimskan

Á hornum stærir heimskan sig,

hæst þar mærir skrumið.

Mistök færa margt á slig,

margan ærir fumið.

 

26.01.11

Var að koma neðan af Eyrarbakka, nánar til tekið af Litlahrauni. Er ég sat þar innan veggja yfir nemendum datt mér í hug að innfæddum Eyrbekkingum væri svona innanbrjósts:

Ærist bráðum, aldrei hljótt,

engin náð og friður.

Dynur hávær, dag og nótt,

djöfuls sjávarniður.

 

16.02.11

Til upprifjunar af kattasmölun og „órólegum deildum.“

Stjórnar Jóka barð‘ í brest,

beygðist krókur snemma.

En flestir bóka: Fyrir rest

fressin djókið skemma.

 

15.06.11

Hugleiðing í köldum heimi. Hringhent, oddhent:

Hlýju kjósa halur, drós

er heiminn frjósa tekur.

Fyr sálu hrós það sólarljós

af svefni rósu vekur.

 

15.06.11

Björgvin E. Björgvinsson, samkennari og vinur er gleðigjafi á kennarastofunni. Hann varð fimmtugur í vor. Sendi honum þessa vísu með afmælisgjöf:

Þá náms- af -körgum lúð er lið,

léttir mörgum streðið

að greinir Björgvin ástandið

og aftur fjörgar geðið.

 

19.06.11

Vísan mín er listileg,

-lista þar sýni orða-.

Löngum fína lyst hef ég.

Lista með þvingu skorða.

 

24.06.11

Var kominn upp í rúm, að glugga í Þórðarbók, þegar mér varð litið út, á norð-vesturhiminninn:

Kveður land, á skýin skín,

skreytir branda-gliti.

Röðull vandar verkin sín,

væra blandar liti.

 

Öllu er snúið á haus í umræðunni þessi misserin:

Í sinni höllu sálarlaus

situr tröllum gefinn.

Sannleik öllum snýr á haus,

sem af fjöllum stefin.

 

Saman styrkir stöndum vér.

Stoltur yrki, þegar

stöðvað myrkrastóðið er,

stemmur virkilegar.

 

28.06.11

Er ekki, a.m.k. ekki enn, kominn á landsmót hestamanna, í fyrsta sinn síðan 1970. Hugsa norður í Skagafjörð:

Geði flestra gera bót,

græða mestu undir.

Íslensk hestamannamót;

mínar bestu stundir.

 

Eða svona?

Geði flestra gera bót

gleði- mestir -funda:

Eðal hestamannamót

meðal bestu stunda.

 

13.07.11

Mér fæddist rauðstjörnótt, fallegt merfolald, sem ég skírði Glóð. Kannski verður einhverjum einhverntíma svo að orði, eftir yndisreið um hina fögru Skógarkots- og Hrauntúnsstíga í þjóðgarðinum á Þingvöllum:

Þjóðar slóða hróðri hlóð,

hófaljóðin skildi:

Óðar rjóða, góða Glóð

ganginn bjóða vildi.

 

26.07.11

Það hefur verið lærdómsríkt að fylgjast með Norðmönnum undanfarna daga. Hringhent, oddhent:

Ötuð blóði, eftir stóð

upprétt þjóð í harmi.

Vinum bjóðum vonarglóð,

vefjum bróðurarmi.

 

30.12.11

Við áramót

Líður senn að lokum árs,

lífs þá enn hefst gangur.

Yfir fennir tildrög társ,

tíminn kennir strangur.

 

Mannakyn sér gefi grið,

gæfu skynji ríka.

Gleðjist vinir! Fróðafrið

finni hinir líka.

 

Ég í flestu stóð í stað,

strembin mesta törnin.

Sinnið nesta, sýni að

sókn er besta vörnin.

 

05.05.12

Framsóknardraugar ýmsir hófust upp, þegar Þórólfur Matthíasson beindi opinberlega nokkrum spurningum til Bændasamtakanna, eftir að hafa loks fengið í hendur ársreikning þeirra, og jusu svívirðingum yfir hagfræðinginn á samskiptasíðum fyrir þann dónaskap að voga sér að spyrja þetta háæruverðuga apparat spurninga:

Ekki spyrja um það má,

einn skal kyrja sönginn,

sannleik yrja – senn mun þá

sálar byrja þröngin.

 

08.05.12

Mikið er nú fagurt út að líta þessa dagana. Alla vega hérna sunnanlands. Og stúdentar úttöluðu sig í gær, í sjónvarpi allra landsmanna, um prófabölið við þessar aðstæður. Þetta er víst eilífðarmál?

Sólin skín af himni heiðum,

hengir lín á gylltan baug.

Faðminn sýnir foldarbreiðum,

fangar mína innstu taug.

 

Það er samt ólíklegt að blessaðir stúdentarnir endist lengi úti við. Er þetta ekki kallað „gluggaveður“?

Værðarfullur vindur ber

um vorið bull og skvaldur.

Gamla rullan, ennþá er

alveg drullukaldur.

 

11.05.12

Það fer ekkert á milli mála að Anna María er ákaflega ánægð með eiginmann sinn. Þegar ég kom inn áðan ljómaði hún öll af hrifningu og greinilegan ánægjublæ mátti greina í rödd hennar þegar hún sagði, án þess hún vissi að heyrðist til hennar: Hringhent, víxlrímað / skothent:

Vinnuhestur, vindur sér

í verkalistann sáttur.

Blessun mesta bóndinn er,

búinn fyrsti sláttur.“

 

13.05.12

Mæðradagurinn er í dag. Fæstir eiga öðrum en mæðrum sínum meira að þakka og óbreyttir jafnt sem andans jöfrar hafa hyllt þær í verkum og orðum, sumir ódauðlega. Ég legg þetta í púkkið:

Aldrei gleymist ástarþel,

æsku- dreymir glæður.

Innri geyma eldinn vel

allar heimsins mæður.

 

17.05.12

Hreinghent, oddhent:

Himinn blár, en horfinn snjár,

hagans grár er feldur.

Nóttin ári nú er sár,

Norðan-Kári veldur.

 

20.06.12

Fékk þessa hugdettu, svona fyrir svefninn, enda búinn að ríða út í dag og lesa tvær skáldsögur, aðra í gær og hina í dag:

Glóðir tendrar góðhestur,

gleði sendir strauma.

Bálar kenndir bóklestur,

birtir lendur drauma.

 

18.08.12

Við Ari tókum okkur til og ferjuðum fjögur hross að Þóroddsstöðum á föstudaginn til að ríða á Vallamótið – með ýmsum úr stórfjölskyldunni. Það var magnaður túr. Þegar við vorum að tygja okkur af stað heimleiðis á laugardeginum leit út fyrir að einhverjir ætluðu að fara að brýna raustina:

Velja snjallir Vallamót,

varla kallast svikið.

Belja karlar, bjallar snót,

bralla allir mikið.

 

Reiðtúrinn heim heiði sveik svo ekki, fremur en vant er, hrossin í feiknastuði:

Af mélum freiðir, augu ör,

andann seiðir þorið.

Dunar heiðin, funar fjör,

fákar greiða sporið.

 

19.08.12

Nú er farið að skyggja á kvöldin! Sumarið má þó ekki sleppa öllum tökum strax:

Sumri hallar, húmar að,

haustið kallar núna.

Í mæðu falla má ei það

og missa alla trúna.

 

19.08.12

Lítið heilræði:

Ef ranga starir lífs á leið,

litlu þar vilt sinna,

er best að fara röska reið

og rétta svarið finna.

 

19.08.12

HKL sagði eitt sinn eitthvað á þá leið að því ákafar sem sagnfræðingar reyndu að höndla sannleikann, því lengra hyrfu þeir inn í heim skáldskaparins. Þess vegna er sjálfsagt ástæðulaust að taka mikið mark á doktor Guðna Th. Jóhannessyni, sem lét hafa það eftir sér í kvöldfréttum að forsetinn og forsætisráðherra ættu að geta rætt saman á vinsamlegum nótum um hefðir og skyldur handhafa forsetavalds þegar forsetinn yfirgefur landið. En á kærleiksheimili sagnfræðinnar gæti þetta verið einhvernveginn svona. Hringhent, oddhent:

Núna forsetinn fyr oss

axlar kross: ástandið.

Jóka hossi, svo kærleikskoss

er kveður „bosh-ið“ landið.

 

25.08.12

Himin ætir harmageð,

úr hófi grætur núna.

Gráma mæti glaður, með

gúmmí- fætur -búna.

 

25.08.12

Mogginn slær upp af bloggi Bjarna Harðarsonar að í ræðu Katrínar Jakobsdóttur á flokksráðsfundi Vg, sem haldinn var að Hólum í Hjaltadal, hafi verið „subbulegar alhæfingar“:

Ennþá veinað, allt í kross,

innanmeinin skaða.

Meitlar steininn Moggahoss,

munið Einar Daða.

 

15.11.12

Svar til Péturs:

Ekki Pétur þegja þarf,

þjóðin metur kvæðin.

Ofar setur stefjastarf,

standa betur gæðin.

 

16.11.12.

Í tilefni af degi íslenskrar tungu. Hringhent, oddhent:

Lifðu glaður, laus við blaður,

leggðu þvaður af.

Orðastaður! Ydda, maður,

Íslands fjaðurstaf.

 

06.03.13

Brast á með stórhríð, á miðju vori!:

Núna vetur vöndinn hóf,

vind í metra tugum.

Nærri getur! Neyð og þóf,

nema betur dugum.

 

16.05.13

Sjúkraprófið búið. Einkunnum skilað. Hvað skyldi þá taka við?

Vorið seiðir þýðar þrár,

þerrur breiðir hlýjar.

Sporið greiðir kátur klár,

kannar leiðir nýjar.

 

25.02.14

Bjarni Ben. var í viðtali í Kastljósi í gær beðinn um að svara fyrir einhver kosningaloforð:

Æru varið ekki gat,

aulasvaraglundur.

Eins og þvara eftir sat

eða barinn hundur.

 

17.07.14

Þessi þarfnast ekki frekari skýringar:

Mér er gefin síðust sort,

sálu efi nagar,

því lengi hefi engin ort

ylhýr stefin bragar.

 

19.07.14

Enn af veðrinu, sem á hug landsmanna allan:

Lemur túðu lárétt regn,

lægð á súðum veður.

Sumar flúði sorta fregn

sólarskrúðið meður.

 

En ekki þýðir að æðrast eða væla yfir veðrinu hér á landi:

Forðast myrkan forarpytt,

fráleitt yrki trega.

Konjaksstyrki kaffið mitt

svo kólni virkilega.

 

Og svo er að taka upp hugarfar Hannesar í „Stormi“ og fleiri kvæðum:

Ælu rekur upp í kok

eilíft dekur sólar.

Gleði vekur regn og rok,

raunir hrekur, skólar.

 

20.07.14

Eftir dásamlega sprettutíð undanfarið lagðist hann í langvarandi þurrk í allan morgun:

Gróðurtíð um grund og skóg,

grasið víða ‘bælnar’.

Af logni og blíðu líst mér nóg,

landið fríða skrælnar.

 

16.09.14

Hauststemmning:

Sumartáta sárum trega

siglir bát í naust.

Farfakáta, klæðilega

kjóla mátar haust.

 

Haustin eru hefðbundin. Náttúran skiptir um föt og tjaldar því sem til er og mannlífið allt kemst í fastari skorður – fyrsta kóræfingin er í kvöld. Vixlrímað:

Sýnir haustið stílbrögð stór,

storð á vetur setur.

Brýnir raust í karlakór

hver sem betur getur.

 

26.09.14

Haustvísur urðu til í dag:

Laufið fellur, sjón að sjá

sumarvelli, götu.

Regnið skellur ofan á

eins og hellt úr fötu.

 

Yfir hauður hellist myrkur.

Hærra gnauðar vindur.

Litur rauður verður virkur.

Vakir auður tindur.

 

30.11.14

Spáð er „brjáluðu veðri“. Síðdegis er orðið bálhvasst:

Kári nokkuð argur er,

eins og flokkur villtur.

Hrindir okkur, mæðir mér,

mikill þokkapiltur.

 

01.12.14

Eftir storfminn kemur lognið:

Kári frómur kominn er

með kæra rjómablíðu.

Kyrrum rómi kveður mér

kvæðin ómaþýðu.

 

13.12.14

Enn er spáð hvelli í kvöld og nótt og allan morgundaginn líka, svei mér þá. En alla vega er nú lognið á undan storminum:

Frost og stillur, fold nú má

í fannamillikjólinn.

Máninn tyllir tánum á

og töfrum gyllir hólinn.

 

18.12.14

Töluvert hefur snjóað og börn njóta sín úti við. Hringhent, oddhent:

Skrýðir fjöll og skógarhöll,

skjannamjöll á grundum.

Hávær köll og hlátrasköll

heyrast öllum stundum.

 

24.12.14

Vísur af jólapökkum:

Léttir angur lundin þín

lífs á gangi mínum.

Enn mig langar, ástin mín

upp að vanga þínum.

 

Hækkar sólin heims um ból,

því himnasjóli réði.

Fínan Sóley fer í kjól,

fagnar jólagleði.

 

Djörf í fasi dömuskott,

djásn í asa brímans.

Eigðu Jasmín árið gott,

ögn í glasi tímans.

 

Eina fróma ber fram bón,

blíðum rómi mínum:

Þessi sóma og heiðurshjón

haldi ljóma sínum.

 

26.04.15

Gott að finna gust um kinn,

gleður sinnið kvalda.

Verst að linnir vart um sinn

vetrarstinningskalda.

 

05.07.15

Veröld hyggur vel að oss,

vini trygga hefur.

Birkið þiggur blautan koss,

blærinn dyggur gefur.

 

Foldarskrúðið fer á ið,

fagna lúðir steinar.

Léttur úði leikur við

laufi prúðar greinar.

 

11.07.15

Vaxandi ferðamannastraumur:

Ferðamannafjöldi vex,

framtíð þannig metum:

Tölur sannar, sinnum x,

það sem við annað getum.

 

25.10.15

Laufin falla gul af grein,

glóey varla hjarir.

Vetur kallar, kyssa stein

kaldar mjallarvarir.

 

28.10.15

Ef vetrarmyrkur, rok og regn

reynir styrkinn á,

vísu yrkið grýlu gegn,

gleði virkið þá.

 

23.07.16

Við Skógafoss:

Hraðar tifa taktinn skal,

sinn tíma lifa í önnum,

og fossinn klifar fánýtt hjal

ferða- yfir -mönnum.

 

28.07.16

Í Þórsmörk

Eftir rás um úfin fjöll,

oní Bása vegur.

Taðið krásir, tjaldið höll,

túrinn dásamlegur.

 

21.09.16

Veðurlýsingar. Hringhent, oddhent:

Ekki má við öllu sjá,

er í dái sólin?

Svæla grá nú sækir á,

sælu- þrái skjólin.

 

Veðrin finn um vanga minn,

votan stinningskalda.

Ef fljótt ei linnir ætla inn,

eg vil sinni halda.

 

22.09.16

Ástandslýsing:

Ansi brátt mér aftur fer,

við elli sáttur glími.

Klukkan átta, komið er

kvöld og háttatími.

 

Fæ mér kríu, ‘floppa’ mat,

flæðir hlýja um kroppinn.

Klukkan níu á koppnum sat,

klukkan tíu sloppinn.

 

24.09.16

Pólitíkin er með miklum ódæmum. Hringhent, oddhent:

Bráðum fellur flatt á svell,

flónskubrelluklíka.

Lygavella skýrir skell,

skæð er dellan líka.

 

27.09.16

Það er fallegt veðrið í dag:

Fáum sól- og heiðríkt haust,

heima skjól á pöllum.

Hauður kól, með hása raust

og hvítan kjól á fjöllum.

 

Hringhent, oddhent:

Strýkur gjóla hönd um hól,

hæg í skjóli liggur.

Þar í bóli, klædd úr kjól,

kossa sólar þiggur.

 

11.10.16

Allt í skyndi eignast vil,

af önuglyndi státa.

Ef með fyndi öðrum til,

ætli myndi gráta?

 

Alltaf gefa öðrum vil,

anda hef því státinn,

svo, án efa, brúa bil

og bitran sefa grátinn.

 

12.10.16

Um þá væsir utangarðs,

ákaft blæs á glugga.

Við svíun dæsi, sófabarðs

sig er ‘næs’ að hugga.

 

18.10.16

Formaður Sjálfstæðisflokksins setur upp fermingarsvipinn í fjölmiðlum er hann kemur úr skúmaskotum:

Kann að stunda ljótan leik,

loforð hundafóður,

svo á fundum, í svörtum reyk,

segist undurgóður.

 

12.11.16

Vetur kemur ekki enn,

á mér lemur regnið.

Betur hemur sál sig senn,

sólar nemur megnið.

 

13.11.16

Það er margt sem þokan veit,

þröngt og svart er gilið.

Innra skart og unaðsreit

annar vart fær skilið.

 

21.11.16

Ingólfsfjall. Hringhent, oddhent, skothent:

Vetrarmjallar mikla höll

meður hjalla fríða,

bratta stalla, undrin öll

Ingólfsfjallið prýða.

 

Til eiginkonunnar:

Allar sorgir alheims ber,

óráðs borga slaginn,

ef á torgum, einn með þér,

fæ allan morgundaginn.

 

27.11.16

Eftir hlýja aftanskúr

enn á ný má bóka

að sólarglýja greiðir úr

gullnum skýjaflóka.

 

Núna heiður himinn er,

hár og breiður, meðan

allar leiðir opnar mér

og andann seiðir héðan.

 

Sólin vekur sinnismátt,

síðu þekur tjöldin.

Að því rekur reyndar brátt

að rökkrið tekur völdin.

 

Lesandi hafði á orði við ofangreinda vísu að „dýrt væri ort“.

Dæmalaust nú dýrt er ort,

dillar raust af gorti.

Get, í flaustri, skýrt hér skort

ef skellur hlaust af sporti.

 

28.11.16

Maður kvartar ekki oft,

augun skarta bliki.

Glaður svarta lífsins loft

lít, og bjartur þyki.

 

01.12.16

Um Alþingismenn:

Nokkrir glotta núna við,

net í plottin riðið.

Væri gott að gera’ að sið

að gæðavotta liðið?

 

07.12.16

Mér í æðum ólgar blóð,

andans glæðir bríma

vísa, kvæði, limra, ljóð,

lík’ ef fæðist ríma.

 

Hringhent, oddhent;

Ansi fátt er ósjálfrátt,

engan mátt nú styggja.

Skal og nátta, eftir átt

utan gátt’ að liggja.

 

31.01.17

Kosningafréttir að vestan:

Trump, því miður, sýður seið

svo ei griðum lúti.

Þannig ryður þrautum leið,

því er friður úti.

 

08.02.17

Vetrarveðrið:

Sunnanátt af austri hrín,

í andlitsdráttum greinir

að þegar hátt í kofa hvín

Kári mátt sinn reynir.

 

10.02.17

Hringhent, oddhent:

Vetrarloppan vöndur kropps,

vorið toppar stundir.

Eg þá hoppa utan stopps

út um koppagrundir.

 

11.02.17

Þó muni vakir, máls hef brest,

mest til sakar gefið.

Meitluð staka megnar best

mér að taka skrefið.

 

Hvaða hægrimaður var þetta aftur …?

Stýrði rændri skútu á sker,

af skjánum mændi þjáður.

Hyglir frændum, alveg er

útvegsbændum háður.

 

Að öðru:

Hvenær svanasönginn hér

syng, það plan er falið.

Af gömlum vana á fætur fer

við fyrsta hanagalið.

 

24.02.17

Svona var veðrið þennan daginn:

Vetrar nú er veður gott,

vinds með ‘kúli’ hressu.

Fróðir trúa’ að verði vott

-og varla snúa þessu.

 

16.04.17

Páskavísa:

Sól í heiði situr vær,

sína greiðir lokka.

Okkur leiðir yndiskær,

yfir breiðir þokka.

 

20.04.17

Í nestið kveða kann ég lítt,

klaufa meðal talinn.

Myndi héðan fara frítt

ef fyllti téðan malinn.

 

24.05.17

Ljúf er gangan lífs um veg,

létt í fangið gola,

gróðurangan yndisleg,

úðinn vang að skola.

 

06.06.17

Á Spánarströndum:

Rán að löndum lyftir sér,

ljómar ströndin fögur.

Þræða böndin bylgjur hér,

báru föndra kögur.

 

Í verslunarmiðstöðinni:

What the hell! I went to mall,

don’t want to tell about it!

Like a kelling, first to fall!

Found there helling? Doubt it.

 

21.07.17

Við sumarsólstöður í rigningu og roki. Hringhent, oddhent:

Hvergi banginn vítt um vang,

votur spranga hól og drang.

Sumarangan fyllir fang

furðu langan sólargang.

 

Smá lífsspeki:

Eftir dýfu, upp á fót

enginn hífir lengur.

Einn að klífa upp í mót

út á lífið gengur.

 

Ekkert græðir tímans tönn,

talsvert skæð við rætur

svo undan blæðir, ekki spönn

að sér hæða lætur.

 

22.06.17

Það er nóg að gera á helstu ferðamannastöðum, m.a. Geysi í Haukadal. Hringhent, oddhent:

Margur fer um hlöðin hér,

hópinn ber með straumi.

Þjóðin sér að þessi her

þungur er í taumi.

 

26.06.17

Hringhent, oddhent:

Ef styrr þér óar, stundarfró

styður þó á fætur

en betur stóísk styrkir ró,

stressið róa lætur.

 

04.07.17

Hringhent, oddhent:

Allt er vænt sem vel er grænt,

vel því hænt að minnið.

Á það mænt en engu rænt

ef að kænt er sinnið.

 

09.07.17

Mannlýsing. Hringhent, oddhent:

Aumur larfur, ætíð hvarf,

engum þarfur, blauður.

Alger skarfur, andlegt svarf,

eins og karfi rauður.

 

20.08.17

Hringhent, oddhent:

Gott að fá að undrast á

ýmsu, þrá og dreyma.

Alltaf má í mörgu sjá

margt, og spá og sveima.

 

22.08.17

Líf í fang mér lilju gaf,

lofnarangan nærir,

léttir gang, og ljóminn af

lit í vanga færir.

 

Ef gamall lifi, gleðjast hlýt,

er góð, óskrifuð regla,

þegar yfir líf mitt lít

loks við rifun segla.

 

Tungan bundin, tekur á,

en trúgjörn lundin mætti

alveg stundarfriðinn fá

fyrir undanslætti.

 

23.08.17

Mögl og streð ei meta kann,

mildi geð þarf prýða.

Núna gleður margan mann

mikil veðurblíða.

 

Ei minnsta vott úr býtum ber,

berst mót hrottakófi.

Minn brotinn pottur eflaust er

en allt er gott í hófi.

 

Gleði, yndi, gæfa mest,

gull í lyndissjóði,

að vit’ í skyndi vakran hest,

vekja mynd í ljóði.

 

13.09.17

Ekkert hef nú ort um hríð,

engin stefin fundið.

Birti ef ég enn, með tíð,

orðavef get bundið.

 

19.09.17

Verst er lífið vekur tár,

varga drífur að.

Engu hlífa sjáist sár,

sífellt ýfa það.

 

20.09.17

Nú mun virkni ‘nývaldsins’

nokkuð styrkja verða.

Enn blæs sirkus íhaldsins

til óráðs kirkjuferða.

 

21.09.17

Tíminn stríður straumur er,

stofna víða dregur.

Flotinn skríður fram úr mér

fyrirkvíðanlegur.

 

Ögn og mikið, allt í senn,

augnablikið nemur.

Fyrir vikið, á mig enn,

óvænt hikið kemur.

 

07.10.17

Haustmorgunn. Hringhent, oddhent:

Léttur úði, litaskrúð,

lífs nú hlúð að vonum.

Kári prúður söng við súð

svo hún trúði honum.

 

19.10.17

Vilhjálmur Bjarnason „fjárfestir“ kvaðst ekki nenna að sitja undir bulli:

Hvatur ætt’ að hætt’ og fara,

hingað mætti dræmur,

raftur þrætti, þætti bara

þingið bætt ef kæm’ ei aftur.

 

24.10.17

Biskupi þjóðkirkjunnar fannst ástæða til að kvarta undan gagnrýni fréttamiðla á Bjarna Ben.:

Í Valhöll Frúin fann sér hjörð

að frelsa, nú um daga.

Því ætla, lúinn, oní jörð

utan trúfélaga.

 

31.10.17

Léttur úði leggur sig

á lítinn súðarglugga.

Úr landi prúðu er lokastig

litaskrúð að nugga.

 

Hellist dökkvi hauður á,

heims nú sökkva verðir.

Haustsins nökkvi heldur frá

höfn í rökkurferðir.

 

08.11.17

Nú er glæra götu á,

glit- hin skæra -veisla

steypuhrær’ í frosti, frá

framljóss tæra geisla.

 

09.11.17

Vildi gjarnan vinalegt

verða barn að nýju

með öskurtarnir, ógeðslegt

iðraskarn og spýju.

 

19.11.17

Ljós og skuggar leika sér,

ljómar muggubeður.

Fannaduggur, fjallasker,

fagurt gluggaveður.

 

Hringhent, oddhent:

Niðdimm er í nóvember

nóttin hér á fróni.

Reið um frerann rennir sér,

rymur sverum tóni.

 

20.11.17

Katrín Jakobsdóttir valdi að leiða Svarta-Pétur til ráðuneytis:

Sinnið kelur soraél,

svika- kvelur vetur.

Katrín elur syndasel,

Svarta- velur Pétur.

 

23.11.17

Sólarlagið er hvetjandi. Hringhent, oddhent:

Samdi óð við sólarglóð

sumar hljóðu kvöldin.

Vekja góð og vönduð ljóð

vetrar blóðug tjöldin.

 

29.11.17

Í fannaglætuflúrað rím

frostið lætur rökin.

Loks er grætur loðið hrím

losar næturtökin.

 

Brunatökum bláum með

breiðir lökin hvítu

yfir þökin, blómabeð,

bala, vök og strýtu.

 

16.12.17

Konan styður, ástin er

andans friður styrkur.

Inni í griðum uni mér,

úti niðamyrkur.

 

05.02.18

Tíðarfarið. Hringhent, oddhent:

Árans stríð um ár og síð

að óblíð tíðin líði.

Fjárans hríðarfár. Þín bíð,

fríða þýðuprýði.

 

04.03.18

Hringhent, vixlrímað, oddhent:

Er vetrarsólin vermdi ból

og vakti kalið hjarta

norðan gjóla í gulum kjól

gekk í salinn bjarta.

 

17.04.18

Fer í bítið ferskur út,

flest eg hlýt að megna!

Mér frá ýtir morgunsút

að moka skít og gegna.

 

09.06.18

Þján af nettri þjóðarrembu,

þakka glettu roksins.

Í grárri, þéttri gróðrardembu

grænkar, sprettur loksins.

 

Lebron James og Cleveland Cavaliers var sópað 0-4 af Golden State í úrslitum NBA deildarinnar. Meintur „kóngur“ hvarf til búningsherbergja án þess að þakka andstæðingunum fyrir leikinn:

Líður illa Lebron James,

leiksins grillur hálar.

Liggur milli helju og heims,

haldinn kvillum sálar.

 

Vætutíðin:

Vor á hundavaði fer,

á vætustundum lumar,

svo að grund í gulu er

gegnblaut undir sumar.

 

Best við metum bleytutíð

ef burt ei fet vill hopa.

Hvað er betra’ en þoka þýð

og þétta netið dropa?

 

Pólitíkin:

Gjarnan blekkir þingið þig,

þar á hrekk mun örla.

Vantar ekki visku mig,

veröld þekki gjörla.

 

10.06.18

Viskan lekur úr pennanum:

Lífsins visku luma á

læst ég giska fróður:

Upp á diskinn ætti’ að fá

eftir fiskiróður.

 

19.06.18

Á ferðinni. Hringhent, oddhent:

Himin strýkur heiðarbrík,

hennar ríkur kraftur.

Við Hólmavík er helgi slík.

Held ég kíki aftur.

 

23.07.18

Rauneyg, tárvot rósablöð

rauðar brárnar sýna

en himinn grár, með heilsuböð,

heilar áru mína.

 

31.07.18

Háspekilegt:

Gefur lífið mér svo margt,

mest ef svífa gildi

þau er drífa þor og art

þess er hlífa skyldi.

 

Von er á fjölgun barnabarna:

Lukku-grér, eg segi satt,

því sifjar eru teitir,

fjölga sér, og gengur glatt,

gleði mér það veitir.

 

29.08.18

Dregnir eru á flot forsætisráðherra, hagfræðingar og seðlabankinn til að segja launafólki að ofurlaunahækkanir elítunnar séu eðlilegar en kröfur þess og hækkanir í komandi kjarasamningalotum verði að vera hógværar og hóflegar því annars fari allt á hliðina. Hafiði heyrt sönginn áður? Verst að þetta gengur alltaf í lýðinn, ef ekki undir eins þá fyrir rest.

Beitt á fullu heilum her

við hentirullu tama.

Um lygabullið öllum er

alveg drullusama.

 

Settur til verka í garðinum. Hringhent, oddhent:

Grasið sker og grjótið ber,

grunda hér skal pallinn.

Gröf nú er að grafa mér,

griðahlerinn fallinn.

 

Námsmaður erlendis birti grein um lánaníð LÍN. Hringhent, oddhent:

Íslenskt lán er algert rán,

óp í gjána bresta-,

æviþján og þjóðarsmán,

þrælaánauð mesta.

 

16.10.18

Að nú þrengja þrútin ský,

með þokustreng í hæðum.

Þurr er enginn þráður í

þæfðum engjaklæðum.

 

23.10.18

Síðdegisvísa:

Þegar ýfir gaman grátt,

geðið dýfu tekur.

Ástin hrífur andans mátt,

aftur lífið vekur.

 

17.11.18

Það hefur gengið á með strekkingi og gusum í allan dag, reyndar „Queen í öllu“. En við erum svo heppin hjónin að hafa fengið til næturdvalar yngsta barnabarnið, dásamlega stúlku, bráðum tveggja og hálfs árs kraftaverk, svo það er meira en notalegt í kotinu:

Afans brýtur alla skel,

ysja lítil gleður.

Inni nýt ég yndis vel,

úti skítaveður.

 

18.11.18

Á dimmu og hljóðu vetrarkvöldi:

Víðan himna ganginn gengur,

gamla trimmið streðar.

Síðan dimmur strokinn strengur,

stilltur fimmund neðar.

 

04.02.19

Andlitshreina eygja má

upp á steini karla.

Jeminn eini, JBH

jörðu greinir varla.

 

07.02.19

Hringhent, oddhent:

Við það yndi að þó dyndi

og yfir hryndi þil.

Aftur myndi upp í skyndi,

ekkert fyndi til.

 

24.02.19

Konudagurinn er í dag. Karlrembuleg konudagsvísa:

Á mig leikur taktfast tif,

tímann bleikan lita.

Í mér kveikir Adamsrif

ástarveikishita.

 

03.05.19

Alltaf vorar að lokum:

Laufið springur óðum út,

ásinn glingri klæðist.

Fuglinn syngur bragarbút,

blærinn kringum læðist.

 

23.05.19

Leikur í stráum ljúfur blær,

logi á bláum grunni.

Björkin háa vaggar vær,

vakinn úr dái runni.

 

15.05.19

Hringhent, oddhent:

Lífs í gjólu lítið skjól

logi sólar hefur.

Valds í ól hann allur kól,

einn í bóli sefur.

 

16.09.19

Gleðistefin geyma skalt,

sem gull í hnefa þínum,

þó gengi bréfa gerist valt

í gömlum sefaskrínum.

 

20.09.19

Rímæfing:

Lítil von að lon og don

linni svona tali:

Heimtar konan honum son,

hraustan konung ali.

 

15.10.19

Mikið skýjafar var í morgun, svartbólstrað, og reyndi sólin hvað hún gat að brjóta sér leið í gegn. Henni tókst um stundarsakir að skjóta geisla sínum til mín:

Sólin skrýðir skýin grá,

skýtur fríðum geisla.

Gólfi skríða skuggar á

skammvinn, prýðis veisla.

 

22.10.19

Blessaðar ríkiseigurnar:

Æ skal velja vinar traust,

virðis- dvelj’ í þanka.

Mætti telja makalaust

mér að selja banka.

 

03.11.19

Í svartasta skammdeginu er sólarglætan velkomin:

Er ljós á fleti líður skort,

lítil fetin jagar,

bálað geta brenni vort

bjartir vetrardagar.

 

07.11.19

Er grímu vel eg stað og stund,

ei strengi þel í hlekki.

Þó falli él á frosna grund,

fræin kelur ekki.

 

01.12.19

Ekki snýst alveg allt um veðrið:

Eigra fláir andans hjarn,

illvíg hrjáir veira.

Aurinn dáir auðsígjarn,

alltaf þráir meira.

 

Að því gái innra skyn

að ég nái fljóta.

Aðeins þrái að mitt kyn

auðnu fái njóta.

 

20.12.19

Sjálfsvísur eru alltaf varasamar:

Hvergi skráð í sjálfu sér

að snúið þráðinn gæti

en stakan náði stráknum mér,

stuðla þjáður blæti.

 

21.12.19

Mannlýsing. Hringhent, odddhent:

Alltaf snjáður, öðrum háður,

er óráðið geð.

Ansi bráður, enginn þráður,

ótal gráður með.

 

02.01.20

Skakka bólgnir bakkar leik,

blakkir ólguklakkar.

Hjakkar kólgan hnakkableik,

við Hlakkardólga makkar.

 

Skýjabólstur skrýðir oft,

skríður gjólufarið.

Rýja njólu ríður loft,

rýður sólin skarið.

 

03.01.20

Línið mjallar birtu ber,

breitt á fjall og haga.

Glaður kall á fætur fer,

fagurt alla daga.

 

Vitum svarið, verðum mold,

von á hjarir þræði

er ég stari; fagra fold

fór í spariklæði.

 

04.01.20

Snjórinn líður lofti frá,

landið fríður beður.

Vindur blíður vanga á,

vaggar þýður, gleður.

 

Snjórinn skellur öllu á,

ógnar hvellur dimmur.

Bylur gellur, bændum hjá

búfé hrellir grimmur.

 

Snjórinn þýtur þrár um mel,

þorraskítaveður.

Kinnar bítur klakaél,

korða hvítan meður.

 

Snjórinn leitast löngum við

lævís breyta formi.

Úr slyddubleytu’ í fannafrið

að foraðshreytustormi.

 

11.01.20

Eftir fingrafálm og streð,

ferskeytt þing að rísa.

Og svo klingir miðrím með!

Moðið hringhend vísa.

 

05.02.20

Allt í standi, ekki rýrt

í óðarbrandi stálið.

Mjög, í anda, yrki dýrt.

Annars vandast málið.

 

19.02.20

Þorravindi velja má

verstu lyndiseinkunn:

Klípur, hrindir, veldur vá,

víða hindrun, seinkun.

 

12.03.20

Birtan kæra boðar vor,

burtu særir streðið.

Aftanblærinn eflir þor,

eygló nærir geðið.

 

20.03.20

Sálfræðiráðgjöf sjálfskipaðs sérfræðings:

Á herðum bjarg ef þjakar þig,

því má fargi kvíða

en best að arga, opna sig

út á kargann víða.

 

21.03.20

Degi nóttin gengur gegn,

glit á flóttavegum.

Hamast ótt á rúðum regn

rómi þóttalegum.

 

24.03.20

Yrki létt og leikandi,

á ljúfum spretti öndin.

Rímið flétta, reikandi

í refhverf sléttuböndin.

 

27.03.20

Hringhent, oddhent:

Meðan hrjáir veiruvá

vorsins þrái sporið.

Gleði stráir þýðan þá,

þor úr dái borið.

 

18.04.20

Anda lyftir óðarsmíð,

úðar- sviptir -korða.

Út ég skipt’ í erg og gríð,

orða- tyfti -forða.

 

19.04.20

Dagsins snekkju dreg í naust,

í doðamekki kaga.

Það er ekki þrautalaust

þungan hlekk að draga.

 

Fagur leikur lífið er,

loga kveikir bjarta.

Fer á kreik, út fögnuð ber,

fjólum keikur skarta.

 

Vetrar falla varnir ört,

vorsins gjalla tónar.

Hafa alla hýra gjört

himins snjallir þjónar.

 

Þegar dynja áföll á,

okkar hrynja stoðir,

góðum vini helst er hjá

hlýjar skynja voðir.

 

20.04.20

Þegar rok og rigning er

ruslið fokið getur.

Af með lokið, út þá fer

innanþokuvetur.

 

Vekur blessað vorið geð,

vindamessu þylur.

Á fundi þessum, fljótt er séð,

fær ei sessu ylur.

 

Andans fleki’ á reki’ um rúman sjá,

réttu landi frekar samt vill ná.

Kallar „spekileki lífsins“ á

lausnir sem ei tekur því að fá?

 

22.04.20

Sálin metur blíðan byr,

batnað getur hagur.

Viðmið setur sumar fyr

síð’sti vetrardagur.

 

23.04.20

Sumardagurinn fyrsti

Heiminn gumi mæra má,

manna brumi hagur.

Feiminn lumar fegurð á

fyrsti sumardagur.

 

Eftir sútir ótíðar

allir hnútar rakna.

Rumska úti ræturnar

rétt´úr kút, og vakna.

 

08.05.20

Kyrrlátt andar kvöldsins blær,

kveður landi þulu.

Liti blandar skjöldur skær

skýja handa dulu.

 

25.05.20

Sjálfsrýni:

Þennan hroða mikið meir

mætti skoða, vega.

Enn að hnoða orðaleir

alveg voðalega.

 

28.05.20

Hringhent, oddhent:

Gósentíðin græn og blíð

gleður lýði víða.

Bunan stríða brosir fríð,

blómin hlíðar skrýða.

 

13.06.20

Hringhent, oddhent:

Hvolpa venur Bjarni Ben,

beint á fenin rekur.

Ver nú grenið Vg, en

volgan spena tekur.

 

14.06.20

Viltu beinið, Valdi minn,

vísdómsgreinum fletta?

Á þér meinbug allan finn,

ekki reyna þetta“. …

 

Ei má „feta“ æviveg,

annar betri siður.

‘Salat’ get víst orðið eg,

eitthvað set þá niður.

 

04.06.20

Góða veðrið geðið þýðir,

gæðameðal jörð,

gróðurbeðið gleður, prýðir,

glæðir, seður börð.

 

13.07.20

Rökkrið hangir yfir oss

ár og langa daga

nauðargang með kvalakross,

kvaðir strangar Braga.

 

20.07.20

Stöldruðum við í Biskupsbrekku á ferð okkar um Kaldadal vestur í Borgarfjörð:

Klífa brekku bíllinn skal,

biskups þekki trúna.

Kvíði ekki Kaldadal,

kasta hlekkjum núna.

 

04.08.20

Regnið geltir ufsir á,

eftir veltur götu.

Á mig skellti ofan frá

eins og hellt úr fötu.

 

27.08.20

Rætast allar óskir mér,

áfram mallar lífið.

Sitthvað brallað, blessun er

blítt og fallegt vífið.

 

Hjá mér fjallafegurð yl

fram ef kallar eigi

vötn öll falla fjarðar til,

fer að halla degi.

 

02.09.20

Ef sál í glundur sí er þyrst

sig mun undirbjóða

og sinni lundu fórna fyrst

fyrir stundargróða.

 

03.09.20

Sundurlyndis- hrinda hug,

hrundar- kynda fundir.

Við lundartinda, blindan bug,

blunda yndisstundir.

 

Eitthvað hlýtur hafa skeð,

heldur skrýtið er

út að líta, lunta með

lognið flýtir sér.

 

21.09.20

Veröld blaut, og vindasamt,

veðragrautarmara.

Gegn því tautið gengur skammt,

en gott til þrautavara.

 

24.09.20

Gustur leikur létt við kinn,

leitar keikur fanga.

Þróttinn eykur þegar finn

þvo minn bleika vanga.

 

25.09.20

Hringhent, oddhent:

Engu hætt ef að er gætt,

af æðru mætt er pressu

og ekki tætt ef úr er bætt.

Er mér stætt á þessu?

 

30.09.20

Vandi magnast vítt um heim,

valdsmenn þagna ekki.

Lítið gagn að lúðum þeim

og lygasagnatrekki.

 

01.10.20

Eygló berar búkinn sinn

bað í keri víðu.

Gælin er við gráa kinn,

greiðir mér í blíðu.

 

24.10.20

Vetur hvæsir, vill á ný

votum þræsing sletta

og klónum læsa okkur í

en ég blæs á þetta.

 

Hringhent, oddhent:

Fuglar kvaka bí og blaka,

botninn rakinn er.

Löngum staka vill ei vaka,

vanda bakar mér.

 

05.11.20

Valdabrallið sýndi sig,

svallið alla daga.

Tjaldið fallið, stærra stig

stalli kall af draga.

 

15.11.20

Mín staka fléttuð stendur nett

í stuðla þéttu bandi.

Að yrkja létt og líka rétt,

er löngum glettinn vandi.

 

20.11.20

Andsvar glatað liggja læt

lífs í ati þungu.

Orðapratið ekki græt,

eða hrat á tungu.

 

22.11.20

Eftir föngum værð ég vel

en verður löngum úr

að sýni döngun: frá stefjum stel

stuttum göngutúr.

 

Landið rís og ljóðs í stað

litla flís vil bjóða

því mig fýsir alltaf að

yrkja vísu góða.

 

23.11.21

Finn mér vaxa þerk og þol,

þor af pjaxi ströngu.

Áfram hjaxast, ekkert vol,

einn í dagsins göngu.

 

24.11.21

Blikar ljósið bjart en milt,

bruni ósar, svika-.

Öll við kjósum andrúm stillt

oft þó gjósi kvika.

 

25.11.21

Hárauð, földuð himintjöld

hyllir göldrum krúna.

Er á kvöldin oft við völd,

andar köldu núna.

 

Hvítum klæðir foldu fönn

frakka, næðir vindur.

Lítum blæða himinhrönn,

huldar- flæðir sindur.

 

26.11.20

Allt með þægð var Ýli hjá,

allur fægður vangur.

Enga vægð nú er að sjá,

árans lægðagangur.

 

Slökkvir í mér mjallarmakk,

mökkur knýr á hnakka.

Rökkvar, því að dagur drakk

dökkan skýjabakka.

 

21.12.20

Þegar okkur mæðir margt

myndi nokk úr bæta

sundur flokka sælt og argt,

síðan þokkans gæta.